ski battle
Opzet
Gewoon een andere manier om ski’s die ik recentelijk onder de voet heb gehad te bespreken. Steeds twee ski’s die op logische wijze met elkaar vergeleken worden omdat ze (volgens de fabrikant of op papier) voor dezelfde doelgroep geschikt zijn, omdat de ene ski de andere opvolgt (binnen één merk bijvoorbeeld) of omdat ze juist heel erg op elkaar lijken ondanks dat ze voor heel verschillend gebruik gemaakt zijn.
Over mijzelf
Ik ben een gevorderde skiër, 1,82 m en 85 kg. Ik ski voor 80% op de piste maar wel de hele dag. Dus ook als het zicht slecht is of de piste. Ik ski sneller dan de gemiddelde vakantieskiër, maar ik ben zeker geen racemonster. Hoge snelheid of steile hellingen zijn voor mij niet het doel, maar ik doe het wel eens. Ik ben ook een vrij luie skiër. Daarmee bedoel ik dat ik met zo min mogelijk (fysieke) inspanning een zo goed mogelijk resultaat wil halen qua performance. Hoewel het met soepelheid niet veel van doen heeft, ben ik dus wel eerder een ‘souplesse’-skiër dan een krachtmens.
De battle: Nordica Nrgy 90 (177) vs Dynastar Powertrack 89 Fluid (179)
Getest op de gletsjer van Kaprun, beide ski’s ongeveer een halve dag, zowel 's morgens als aan het eind van de middag. Ik heb ze onder vrijwel alle omstandigheden geskied (corduroy, zachte piste, zachte buckels, harde buckels, ijzige piste), behalve in poedersneeuw of diepe verspoorde sneeuw (niet aanwezig, helaas).
Nordica Nrgy 90 (177) | sidecut 126-90-110 | radius 19,5 m
Deze nieuwe all-mountain ski van Nordica maakt die eigenschap - veelzijdigheid - meer dan waar. Met goede carve-eigenschappen en een lekkere grip is het genieten geblazen op de piste. Of het nu gaat om lange bochten op hoge snelheid of om korte bochten op wat ijzige ondergrond: de Nrgy 90 kan het allemaal en de overgangen van de ene naar de andere bochtgrootte gaat moeiteloos. Wat wel opvalt, is dat de ski wat minder het karakter van een pisteski heeft dan zijn voorganger (de Steadfast). Als je hem op de kant zet, grijpt hij net iets minder direct aan. Ik denk dat dat te maken heeft met de nieuwe vorm van de tip, die in vergelijking met de meeste pisteski’s en de Steadfast iets minder stomp is (het stuk tussen het breedste punt van de ski en het uiteinde is iets langer).
Het aangrijpen is dus iets minder direct, maar in buckels of verspoorde sneeuw maakt deze tip ook dat de ski iets geleidelijker langs de oneffenheden glijdt. Ook de achterkant van de ski heeft die tapse vorm, waardoor in oneffen terrein de ski makkelijk loslaat en niet blijft haken.
De Nrgy 90 knalt niet echt door de sneeuwhopen heen, maar meer erover/langs. De ski is ook erg licht (net zoals zijn voorganger trouwens), en vrij energiek. De rebound is flink en maakt de ski naar mijn smaak iets te springerig. Maar dat is echt een kwestie van smaak. Op deze ski kan ik niet helemaal ‘lui’ skiën, maar moet ik mijn koppie erbij houden. Maar als je het ding gewoon de aandacht geeft, dan is het gewoon een prachtapparaat.
Dynastar Powertrack 89 Fluid (179) | sidecut 126-89-110 | radius 17 m
Net als de Nrgy is de Powertrack 89 lichtgewicht, heeft ie een houten kern, wat tip-rocker en aan de voor- en achterkant een taps toelopende vorm. En daar stoppen de overeenkomsten ook. Deze Dynastar is heel makkelijk te skiën. Met de wat diepere rocker in de tip en de vrij lange spatel (het breedste punt van de ski zit wat verder naar achteren dan bij de Nrgy, vandaar ook de kortere radius met nagenoeg gelijke breedtes aan de voor- en achterkant en onder de voet) glijdt deze ski echt over alles heen. De ski is ook iets soepeler in de buiglijn, wat hem speelser doet aanvoelen dan de Nrgy. Voordeel is dat je bij deze ski wat minder hoeft op te letten en je eigenlijk met alles wegkomt. Het is een allemansvriend met een niet al te hoog instapniveau en mogelijkheden om een skiër vanaf niveau beginner-af mee te nemen naar vergevorderd op de piste, maar vooral ook ernaast. Zolang er maar glooiend terrein is (poeder of geprepareerd) en er niet al te veel kracht wordt gebruikt is dit echt je maatje.
Maar als je wat gas geeft, de ski op een wat steilere helling of op wat lastigere ondergrond skiet (opgevroren verspoorde sneeuw, harde buckels, ijs), dan is het feit dat de ski vooral overal overheen gaat niet meer heel positief. Hij bijt zich niet vast en als er flinke krachten op komen te staan, blijkt hoe buigzaam de ski is, zelfs tot op het punt dat zelfs ik als (maximaal) gevorderde skiër het plafond bereikt heb. Een heerlijke ski voor iedereen die lekker wil cruisen of elke bocht perfect rond wil skiën, maar die geen interesse heeft in hoge snelheid of skiën in lastige omstandigheden.
Binnenkort nog zo’n battle. Tenzij iemand anders me voor is natuurlijk, bijvoorbeeld naar aanleiding van de testdag in Zoetermeer?
*bericht bewerkt door moderator op 24 nov 2014 13:31: Nrgy 100 -> Nrgy 90
Leuke en interessante review! Bedankt.
De Nrgy 100 knalt niet echt door de sneeuwhopen heen, maar meer erover/langs. De ski is ook erg licht (net zoals zijn voorganger trouwens), en vrij energiek.
GiGi op 24 nov 2014 13:31
Ik heb hier “Nrgy 100” gezegd, dat moet natuurlijk “Nrgy 90” zijn. Kan het niet meer aanpassen, helaas.
Heb het voor je aangepast @GiGi , mooi stuk!
Nieuwe battle: Nordica Hell & Back (185) vs Nordica Nrgy 100 (177)
Info over mij: ziet openingspost. Testcondities: zie openingspost.
Nordica Hell & Back (185) | sidecut 138-98-126 | radius 21 m
De Nordica Hell & Back is de breedste ski en naamgever van de Hell & Back-serie van Nordica, die dit jaar niet meer wordt gemaakt. Samen met de Steadfast (90 mm) en de Burner (84 mm) en een reeks schoenen een zeer succesvolle all-mountain serie, waarmee Nordica het begrip ‘side-country’ introduceerde: van de ‘front side’ (geprepareerde pistes) tot de ‘back country’ (het lift-loze poederbestaan) – en alles wat er tussen zit. Echt all-mountain dus.
De prestaties van de Hell & Back op de piste zijn uitstekend. Tijdens mijn test vorig jaar op de Rettenbach-gletsjer in Sölden kwam deze ski – ondanks de breedte van 98 mm onder de voet – uit als best presterende ski op de piste (tegenover andere all-mountain ski’s van 80 tot 103 mm onder de voet). Dan heb ik het over pure carve-capaciteiten, maar bovendien over all-round performance op alle snelheden, elke bochtgrootte en op alle soorten piste die je kan tegenkomen (van strak geprepareerd tot ijzig hard of juist slushy zacht bij hoge temperaturen: ik heb deze ski in totaal bijna drie weken onder de voet gehad).
Hoewel de ski niet als heel soepel te boek staat, is de buiglijn mooi constant en zijn de bochten goed te beïnvloeden. Ondanks het ontbreken van metaal geeft deze ski meer stabiliteit en kantengrip dan een aantal andere gegadigden om met die eigenschappen te pronken (o.a. Blizzard Brahma, Atomic Ritual, Salomon XT800). Dat er geen metaal in zit, maakt de Hell & Back ook uiterst geschikt voor toerskiën (vraag maar aan @Rogier).
De ski heeft wel een vrij stevige achterkant. Waar aan de voorkant wat rocker is verwerkt, ontbreekt dat aan de achterkant. Op een strakke ondergrond geeft dat een geweldig effect aan het einde van de bocht, die je echt lang door kan trekken zonder dat de ski uitbreekt. Maar in oneffen terrein (kapotgeskiede pistes of diepe sneeuw, buckels) is die stijve achterkant letterlijk een ‘pain in the ass’. Als je niet heel beweeglijk omkant (of ‘omspringt’), dan wil die achterkant nog wel eens blijven hangen tussen de oneffenheden. En dat is – vooral in de kleine ruimte – geen aangename verrassing.
Maar bij een all-mountain ski is een concessie als deze er een die je moet doen voor de geweldige pistekwaliteiten. Overall is deze ski echt geweldig, vind ik. En ik ben niet de enige: in de meeste filmpjes op deze site zie ik de Hell & Back ergens in beeld, onder de voet of lieflijk met een hand op de taille. Dat van Nordica uitgerekend dít model steeds terugkeert als onovertroffen all-rounder, vind ik niet verwonderlijk.
Nordica Nrgy 100 (177) | sidecut 136-100-120 | radius 19,5 m
De Nrgy 100 is de opvolger van de Hell & Back. Qua uiterlijk herkenbare kenmerken lijkt de Nrgy 100 op zijn kleine broertje – de Nrgy 90 – die ik vorige week heb besproken. Ook deze ski heeft de tapse punt en achterkant, tip-rocker en de lichte kern met metalen ‘web’ voor stabiliteit en gewichtsbesparing. Deze ski is voor hetzelfde gebruik ontworpen als de Hell & Back. Dat is de theorie althans. Want waar ik vorige week de Nrgy 90 roemde om zijn pistekwaliteiten (waarin die ski nauwelijks onder doet voor diens voorganger, de Steadfast), is de Nrgy 100 in de verste verte niet vergelijkbaar met zijn voorganger, de Hell & Back.
De Hell & Back is voor mij een geweldige pisteski die perfect houdt op steile, ijzige pistes, fenomenaal carvet en ondanks zijn afmetingen zelfs op de smalste zwarte piste geweldig wendbaar is en op snelheid zo stabiel als maar zijn kan. In de zachte sneeuw, buckels, hopen, oneffenheden die te groot zijn om doorheen te skiën is de ski wat minder, zoals ik al heb uitgelegd. Bij de Nrgy 100 is het precies andersom. Door de tapse vorm van de staart haakt die niet meer in de sneeuw en wordt je op dat punt dus niet snel verrast. Maar daarmee stopt voor mij de verbetering die de Nrgy 100 had kunnen zijn. Want de buiglijn lijkt geenszins op die van de Hell & Back, waardoor je met heel veel energie, kracht en snelheid moet skiën om de ski de bocht in te krijgen. Ik vind het een stijve ‘kraslat’: dat zijn ski’s die ik niet goed gebogen krijg, waardoor als je hem op de kant zet, de breedste punten aan voor- en achterkant over de piste krassen, zonder gevoel van grip of vertrouwen.
Ik kan me voorstellen dat een krachtskiër (die energieker, minder lui skiet dan ik) prima weg komt op deze ski. En in de poeder schijnt hij geweldig te zijn (helaas niet kunnen testen): ik denk dat de tapse punt de ski daar wat minder vatbaar maakt voor onverwachte invloed van hardere stukken sneeuw die tegen de punt komen. Het gewicht is nog steeds laag, dus ik denk dat de Nrgy 100 als toerski ook nog erg goed is. Maar de mooie constante, maar niet per se vergevingsgezinde buiglijn van de Hell & Back vind ik er niet in. En dat was nou juist waarom ik zo viel voor die ski. Dus een waardige opvolger van de Hell & Back? Niet als het je om de pistekwaliteiten te doen was.
@GiGi Mooie reviews! Toch ben ik zeer geïnteresseerd in de NRGY 100, alleen heb jij enig idee bij welke winkels in NL je deze kan krijgen? Tot zover heb ik ze alleen bij DAKA gevonden (waar ik geen grote fan van ben) en Duijvesteijn heeft hem in Landgraaf staan, maar for some reason niet in hun webshop. Ik zoek toch iets dichterbij huis (omgeving Den Haag) of een betrouwbare webshop. Tevens zag ik op wePowder een advies prijs van 549,00 EUR, maar zowel bij DAKA als Duijvesteijn kost deze 579,- excl. bindingen.
Ik ben heel lang op zoek geweest naar de Hell & Back 185, maar ik heb de hoop opgegeven. Deze ski is op dit moment nergens meer te vinden, tenminste, ik kan ze nergens vinden. Wel een advertentie op marktplaats, maar dat is de 177 variant, en dat is met mijn lengte (1.94) net iets te kort.
Mag ik vragen welke bindingen jij hebt gebruikt bij het testen van de 100?
Alvast bedankt!
@Billy
Tijdens het testen zat er de Marker Griffon binding op, de test-versie (waarvan ook het teenstuk verstelbaar is). Waar je een Nrgy 100 kan vinden zou ik zo ook niet weten. Er is wel een kleine kans dat mijn eigen Hell & Backs (185) binnenkort in de verkoop gaan (binnenkort nog meer testen en hopelijk een all-mountain ski vinden die iets beter is voor mijn skistijl in combinatie met buckels en hopen). Als je interesse hebt, PM me maar voor details.
@GiGi Je hebt PM :)
Bij ISPowder hebben ze ‘try before you buy’ en we hebben de ski’s bij hun getest. Dus als je ze wilt, kun je ze eerst gratis testen en als je ze toch niet wil betaal je een soort huurprijs.
Leuk idee, maar het is vooralsnog een ‘Nordica’ party :-P
Ook Salomon en Armada, hun website is niet echt up to date.
Nieuwe battle: 2014 Fischer Watea 88 (184) vs 2015 Fischer Ranger 88 TI (184)
Afgelopen weekend heb ik @Karlijn afgezet in Ischgl vor haar Anwärter-opleiding. Ikzelf heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om nog wat ski’s te testen (met dank aan het Silvretta Sport Test Centre op de Idalp). Onder andere de nieuwe Ranger 88 TI van Fischer. Ik heb mijn best gedaan om zo veel mogelijk verschillende condities en pistes op te zoeken (ijzige kunstsneeuw, oude en opgevroren verspoorde sneeuw, harde en zacht buckels). De Watea’s heb ik vorig jaar geskied op de gletsjer in Sölden (vergelijkbare condities).
Fischer Watea 88 (184) | sidecut 128-88-115 | radius 20 m
De Watea was tot en met vorig seizoen de sidecountry ski van Fischer (een all-mountain ski die ook goed voor touren gebruikt zou kunnen worden). De Watea is in de ogen van de meeste skiërs denk ik een te softe, saaie ski. Ik vond de ski echter heerlijk relaxed skiën. Met goede grip en juist die softe buiglijn geeft de ski je veel vertrouwen (je kan de bocht mooi rond sturen en je niet veel kracht of snelheid moet hebben om dat te doen). Er zit alleen wel een snelheidslimiet aan de ski. Op een gegeven moment kan je er gewoon niet veel harder mee, hoe zeer je ook je best doet. Ook in buckels en in ‘meuk’ deed de Watea het gewoon erg goed. Juist vanwege die soepele buiglijn, denk ik. En net even die grip die je nodig hebt voor controle tussen de hopen is ook goed verzorgt met de volledige sidewall. De tiprocker en het opkrullende staartje maken dat de ski makkelijk overal omheen glijdt.
Fischer Ranger 88 TI (184) | sidecut 128-88-115 | radius 21 m
De Ranger-serie volgt de Watea op. Belangrijkste aanpassing die men heeft gedaan (op de naam na) is het gebruikte materiaal. De Rangers hebben metaal mee gekregen (alle ski’s in de serie, behalve de 84), maar verder is de ski nagenoeg gelijk gebleven als je kijkt naar de dimensies, het gewicht en het beoogd gebruik. Het extra gewicht dat metaal normaalgesproken met zich meeneemt is gecompenseerd door toepassing van wat Fischer “Air Tec TI” noemt (een metalen strip met gaten erin: wel de rigiditeit van metaal, niet het gewicht – dit hebben ze trouwens ook gedaan met de houten kern).
En dat er metaal in zit, dat merk je. De ski heeft meer rebound en is energieker. Leuker, wat mij betreft, zonder meteen heel springerig of heftig te worden. Het is nog steeds die vriendelijke ski, maar nu niet meer net wakker en nog een beetje slaperig, maar met de ogen wagenwijd open. De snelheidslimiet heb ik niet kunnen vinden. Echt een heerlijke ski. Zo fijn zelfs, dat ik hem meteen maar heb besteld (niet duur ook: adviesprijs € 399 zonder binding). Voor iedereen die beginner-af is en een all-mountain ski wil waar je op de piste onder alle omstandigheden heerlijk kan skiën en die ook in zachte sneeuw zijn mannetje staat, dan is dit een heerlijke doorgroei ski die alles doet wat je hem vraagt. En laat je niet afschrikken door de lengte: het is best genereuze rocker voor een ~88 mm ski; ook de radius van 21 m is geen punt: door de soepele buiglijn carve je makkelijk kortere radius bochten (je kan dus langer door carven op steile pistes zonder geroetsjt bij te hoeven remmen, wat bij stijvere ski’s met die radius wel vaak moet – ik althans).
Ook Salomon en Armada, hun website is niet echt up to date.
GiGi op 4 dec 2014 08:54
Volgens mij zijn die helemaal bij de tijd.
Ze hadden meer mee naar het testweekend dat ze op de site hebben staan in elk geval.