Bennie's overige skigebied-avonturen

Dit onderwerp gaat over de bestemming Vent, Les Karellis en Hochoetz

Omdat de gebiedsreviews zich opstapelen, en niet alles in een thema-topic past bundel ik hier mijn 'overblijvers'. Skigebieden die de moeite waard zijn, maar niet bijzonder of uitgebreid genoeg voor een eigen topic. Daarnaast verhoogt dit de vindbaarheid hopelijk.

Vent
Sinds dit jaar makkelijker mee te pakken voor de weekgasten, aangezien vanaf 3 dagen iedereen automatisch de nieuwe Ötztaler Superskicard krijgt. Jammer voor degenen die een goedkoop gebied zochten (zie het voorbeeld van het skipasverbond tussen Brand en Montafon). Ben je voor de kleinere gebieden voordeliger uit een paar keer een 2-dagenkaart te kopen. Niet dat ik het zo lang uit zou houden in Vent. Daarvoor is er te weinig te beleven, en is het skigebied te klein. Hoewel ze 15km claimen, vraag ik me af of hier niet de Gletschermethode van het dubbeltellen van pistes is gebruikt.

null
Er zijn maar twee rode pistes, maar deze zouden samen in dik 700 hoogtemeters 10 kilometer lengte moeten voorzien. Ofwel, een voorzichtige 7% hellingsgraad. Vermoeiend om tegenop te fietsen, maar niet om vanaf te glijden. Ga er maar vanuit dat het opgegeven aantal kilometers door 2 gedeeld kan worden.
Vent is nog een redelijk authentiek boerendorp achterin een lawinegevoelig dal. Heb je hier je accomodatie en sneeuwt het flink kan het zomaar zijn dat je een dag of twee niet richting Sölden of Hoch/Obergürgl kan. Waar Vent misschien tekort schiet voor de pisteskiër kun je hier wèl fantastisch uit de voeten qua skitouren. Rondom zitten vele hutten, wat een meerdaagse hoogalpiene tocht goed mogelijk maakt. Voor een makkelijke start kun je trouwens vanaf de top van de Wildes Mannle-lift in een half uur naar de Breslauer Hütte lopen, maar de tocht via Rofen is een mooie en prima warming-up.
Terug naar het skigebied: Twee sleepliften, twee zitliften. De sleepliften zijn gedateert en de Ochsenkopflift draait alleen als ze de juiste onderdelen weer hebben gevonden. Hoewel de aansluiting op de overige liften ontbreekt, is dit wel een hele leuke helling. Jammer dat deze dus wegvalt. De oefenlift onderin heeft 2 tracés en is echt dat waarvoor het bedoeld is: Oefenen. Sowieso kun je hier in Vent prima kennis maken met de skisport. Het is er eigenlijk altijd rustig, en de meeste pistes zijn lekker breed. Zeker boven bij de Wildes Mannle heb je extreem brede pistes. Die overigens best een stevige hellingsgraad hebben. Dus niet meteen omhoog maar eerst beneden oefenen. Er zijn er overigens ook genoeg die de oude tweezitter weer naar beneden nemen in plaats van de dalafdaling. Deze dalafdaling is half piste, half pad en ligt pal op het zuiden. Dat betekent bij warm weer dat het ondanks de hoogte al snel zacht wordt. Dat daargelaten wel een lekker slingerende piste omlaag, met veel wisselingen in hellingsgraad zonder ergens echt moeilijk te worden. Lichtrood dus. Een saillant detail is dat ze de koppelbare 6-zitter bovenin net zo snel lieten draaien als de niet-koppelbare 2-zitter vanuit het dorp. Dan gaat de in-en uitstap in zo'n ontkoppeld station tergend langzaam. Met een windgevoelig traject op hoogte trouwens ook niet fijn om bijna negen minuten in die lift te moeten zitten. Een extra laag aan- en weer uitdoen voor een liftritje is ook wel weer veel moeite (en niet iedereen is daarop voorbereid). Ga vooral een dagje naar Vent om van de rust, authenticiteit en de uitzichten te genieten. Ga erheen om lekker te gaan skitouren, maar laat het als complete weekbestemming voor de hele familie links liggen. Dan hebben degenen voor wie Vent bedoeld is ook hun gastenbed, want die zijn er maar in beperkte oplage.
null
De parkeerplaats, Gampenlift en dalstation van de DSB Wildspitze. Heb je al bijna een kwart van het dorp op de foto ;)
null
Een oud beestje, maar meer capaciteit hebben ze eigenlijk niet nodig.
null
null
Hier kom je voor naar Vent!
null
De toegang gaat via dit dal.
null
Er schuift regelmatig sneeuw van de steile rotswanden.
null
Eenmaal boven wacht je een moderne lift.
null
null
En ontsluit het deze brede hellingen.
null
Er zijn zelfs sneeuwkannonen boven!

*bericht bewerkt door moderator (Roel) op 16 dec 2020 16:54

Ohw @Bennie 😮
Stop ermee. 😜
Je doet me zo veel ski-zin krijgen met al die verslagjes van je. 😓😢

Bla, bla, bla.

Wederom lekker bezig hoor, keep them coming 😃

🎿🌨 Just go with the snoW 🌨🎿

@bartvwg Om uw skilust te doen verstokken, evenals uw ritssluitingen, de volgende preview 😜

null

Lekker bezig hoor!

In de zomer is Vent een zeer grote aanrader!

Kleine gebiedjes hebben altijd hun charme. Leuke reviews 👍

When life gets too complicated.... SKI

Hochoetz
Aan het begin van het Ötztal vind je de gelijknamige plaats. Veel mensen rijden hier door naar de grote jongens Sölden en Obergürgl. In dit verslagje zal ik je laten zien dat dit als familie misschien helemaal niet nodig is. Vanaf Oetz kun je met de gondel naar het op een hochalm ontwikkelde skigebied, of je gaat met de auto richting Ochsengarten. Dit laatste is te overwegen als je dagbestemming Kuhtai is. Oostenrijks hoogstgelegen skidorp. Ze hebben een skipas-verbintenis met elkaar en een goede onderlinge busdienst. Met de lift vanuit Oetz omhoog, afdalen naar Ochsengarten en met een kwartiertje brengt de skibus je naar Kuhtai. Omgekeerd moet je met de lift van Ochsengarten naar Hochoetz, om vervolgens een paar meter te lopen naar de lift omlaag naar Oetz. Je leest het goed, er is geen dalafdaling naar Oetz. Het skigebied strekt zich uit tussen 1500m (Ochsengarten) en 2270m.

null
Daar vind je een kleine 40km aan niet al te moeilijke pistes. Je komt altijd op een paar centrale punten uit, waardoor iemand niet vreselijk kwijt kan raken, en de afdalingen zijn allemaal niet ontzettend lang. De meeste grote afdalingen eindig je bij de Kuhtaile driezitter op 1800m. Vanaf daar kun je doorsteken naar Ochsengarten of terug het skigebied in. Achter de Brunnenkopf, waar de gondels aankomen, vind je de Wetterkreuz. In dit dalletje liggen een paar fijne afdalingen en skiroutes. Serieuze skiroutes ook nog eens. Veel hoogtemeters maak je ook hier niet, maar als je wilt kun je ook hier ineens van het hoogste punt terug naar Ochsengarten, wat toch 800 hoogtemeters oplevert.
Dan even terug naar de pistes. Nergens wordt het hier moeilijk. Rood is lichtrood en zwart is rood. Des te opvallender dus dat skiroutes 1 en 2 serieuze afdalingen zijn. Skiroute 5 is mooi voor een paar treeruns, maar is maar 50m lang. Deze had ik ook compleet gemist. Echter de locatie op de pistekaart komt overeen met een mooi stukje om off-piste te duiken. Iets wat velen deden gezien de sporen. Het moeilijkste dat ik tegenkwam is buckelpiste 12, maar die schijnt regelmatig dicht te zitten, en was nu compleet gebarricadeerd door de pistenbullies. De afdaling naar Ochsengarten is op twee stukjes (iedere variant één stukje) wat lastiger, maar heeft op de hoofdroute een pad om dit te omzeilen. Ofwel, het is een blauw pad naar beneden dat ze de kleur rood hebben gegeven. Dusdanig vlak halverwege dat de kans groot is dat je als snowboarder moet gaan steppen of hopen dat je een lift krijgt. Enige minpuntje van een fijne afdaling. Want ondanks de korte afdalingen liggen deze wel lekker tussen de boomgrens, en hoog genoeg dat er pas heel laat in het seizoen bovenin pap ontstaat. Hier kunnen je kinderen al snel een rondje skiën, en is het een avontuurtje om naar de 'achterkant' van het gebiedje te gaan. Daar zijn ook de enige twee echt rode pistes van het gebied; de rode 10 en de zwarte 8. Qua hutten is hier redelijke keus, en ze zien er stuk voor stuk leuk uit.
Als gevorderde skiër kan ik me voorstellen dat je meer wilt. Daarin voorziet het skigebied van Kuhtai. Nèt even wat uitdagender zonder ooit moeilijk te worden. Ook zijn de afdalingen hier wat langer. Samen vormen deze twee een uitstekende combinatie voor de skiër die niet te veel kilometers hoeft, maar ook geen overvolle pistes of après-ski zoekt. Snowboarders vermaken zich in Kuhtai prima, maar Hochoetz is wat minder geschikt. Jammer is wel dat Oetz het enige sfeervolle dorpje is. Ochsengarten zijn een aantal accomodaties aan de doorgaande weg en Kuhtai is toch vooral een hoteldorp op een hoge bergpas.
null
Blik vanaf de Brunnenkopf naar het centrale punt. Beter zou het weer deze dag niet worden.
null
Mooie brede piste onder de oude Kuhtaile driezitter.
null
In de verte het Balbachtal. Hier vind je een aantal erg fijne pistes.
null
Zoals deze blauwe. Kun je ook via de snelle zeszitter met kap komen.
null
Dan passeer je ook de buckelpiste. Gezien de sneeuwwal ervoor was het niet de bedoeling hier af te duiken.
null
Het zicht boven hield niet over.
null
Maar altijd nog beter dan in Kuhtai. Daar dan ook geen fotoverslag van.
null
Een uitdagend stukje dalafdaling. Lekker door het bos slingeren.
null
Dan kan er wel eens een boom sneuvelen door de sneeuwval of stormwind.
null
De oude Gigijochbaan doet dienst als Ochsengartenbahn.
null
Oetz.
null
null
Prepareren was helaas wel een dingetje. Overal werden dit soort richels achtergelaten op piste-overgangen. Deze beelden zijn dus niet naast de piste gemaakt. Verder was carven ook niet aan de orde. Je hobbelde dusdanig over de onregelmatige pistes dat je continu van je staalkant werd geworpen. Kuhtai was wel goed, dus waarschijnlijk was de sneeuw op een aantal plekjes wat te lastig.

*bericht bewerkt door Bennie op 24 apr 2019 10:07

https://www.wintersport.nl/forum/topic/314946 Goed weer heb ik er nog niet gehad.

Verder nog:
https://www.wintersport.nl/forum/topic/458769
https://www.wintersport.nl/forum/topic/314840
https://www.wintersport.nl/forum/topic/314729

Bennie op 24 apr 2019 10:05

Jammer dat de foto’s het niet meer doen!

Mr. Slow

@Quick Foto’s doen het nog hoor!

Zo komen we de zomer wel door. Leuk!

Aftellen maar!

In Hochoetz heb in het geleerd, echt een fijn gebiedje voor gezinnen of voor een dagje spelen. Je raakt er idd de weg niet kwijt :)

fijne site hè, dat wintersport.nl?

Zo, de temperaturen stijgen, dus hoog tijd voor een verhit verslag.

Les Karellis
Naast de Eskimo-gebieden achterin het Mauriènne-dal, tussen de grote stations van Les Sybelles en Valloire-Valmeinier vind je Les Karellis. Een kleiner en op-en-top Frans skigebied met een gelijknamig planmatig dorp. Verborgen gaat hier wel een beetje op, want de toegangsweg is makkelijk voorbij te rijden. Deze toegangsweg is ook nog eens een licht uitdagende bergweg met de nodige hobbels, versmallingen en steile wanden. Zorg dus dat je de sneeuwkettingen mee hebt. Eenmaal boven trakteert Les Karellis je op een wat troosteloze aanblik: De oude met hout betimmerde ophok-gebouwen kunnen wel een flinke opknapper gebruiken en de lift waar je moet parkeren is ook geen visitekaartje te noemen. Deze ontsluit wél een ‘gratis’ piste, want voor deze lift heb je geen liftpas nodig. Eenmaal boven wacht je een aangename verrassing, want een dagkaart kost maar een schamele €28,50 en je wordt begroet door een paar koppelbare zitliften, een kinderland en pistes die van alle kanten van de helling komen.

Het skigebied omvat 60km aan pistes van alle gradaties, en ligt tussen pal noord draaiend over oost naar het zuiden. Het ligt tussen de 1600m en dik 2500m. Door de oriëntaties en een redelijke kunstsneeuwinstallatie kunnen ze hier tot diep in april het gebied draaiende houden.

null

Ik was hier half april op bezoek, en bijna alles was nog open. Nu vind ik zachte sneeuw geen probleem, en het was dan ook genieten. Er zijn fijne brede blauwe racebanen, mooie glooiende rode pistes die door hun natuurlijke golvingen en bochten je blijven verrassen, zwarte racepistes die wel lekker steil zijn maar verder geen fratsen hebben en een ongeprepareerd buckelfestijn vanaf de top. Groot mag je het niet noemen, maar omdat je over twee bergkammen kunt afdalen is het toch nog een soort rondtochtje. Drukte kennen ze hier niet. In de Franse vakanties zal het wat drukker zijn, maar de meesten zullen dit gebied voorbij sjezen op weg naar Valloire, Val Cenis of door naar Italië via de tunnel. En dat is niet terecht, want dit is één van de meest complete kleinere Franse gebieden, niet verpest door de massa, maar ook nog met afdoende liftinfrastructuur. De meeste pistes toveren een glimlach op je gezicht. De enige dissonant is het prikpad dat de groene afdaling van achter Albanne naar Les Karellis is. Prachtig door het bos en langs een meertje, maar lopen zul je hier. Daarnaast is hier een enorm off-piste potentieel waar je ook als mindere god nagenoeg overal uit de voeten kunt. En voor de wat grotere tochtjes kun je met een klein stukje lopen heel andere dalen in afdalen. Zo is het aan de westzijde gelegen buurgebiedje van Albiez met een kleine klim vanuit het topstation Arpons te bereiken, of met nog minder lopen vanaf Pointe de Chaudannes. Vanaf daar, of de naastgelegen Tete d’Albiez heb je trouwens ook goed zicht op de architectuur van Le Corbier. Kijk daarentegen de andere kant op en je ziet Valloire, en het ook niet zo mooie Valmeinier. Opvallend hoe dicht bij dit gebied is.
Wat ook opvalt is het dorpje Albanne. In een beetje een uithoek van het gebied ligt dit authentieke dorpje. Leuke kleine huisjes en chalets, bakken met sfeer en een heerlijk zon-plateau op het zuidoosten. Apart op een prima piste tussen de krokussen te zien liggen. Mocht je opteren voor Albanne, weet dan wel dat er behalve een kapel en een sleeplift hier he-le-maal niets te doen is. Er is dus toch een prijs voor die charme. Een klein stukje lager op de helling ligt trouwens het net zo charmante Montricher. Nèt even wat minder afgelegen. Iets wat de toegangsweg via het vreselijke Le Poutet niet doet vermoeden. Voor inkopen ben je trouwens aangewezen op St.-Jean-de-Maurienne, dus pak deze op de heenweg meteen mee.
Ben je hier in de buurt kan ik je zeker aanraden om er eens op bezoek te gaan. Zoek je nog een voordelige familiebestemming en ben je niet bang voor les in het Frans, dan zit je hier erg goed. Met stip op één qua kleine gebieden in Frankrijk wil ik nog niet meteen zeggen (heb La Norma nog niet bezocht), maar het is wel één van de grotere aanraders. Meer variatie dan in bijvoorbeeld Praz-de-Lys Sommand, minder sleepliften en langere afdalingen dan in Arêches-Beaufort en meer te beleven dan in La Morte, hoofddorp van Alpe du Grand Serre.

null
De rode afdalingen boven Les Karellis.
null
Firn en blauwe luchten.
null
De kom boven Les Karellis, met blik dieper de Maurienne vallei in. Ergens aan het eind moet Valfréjus liggen.
null
De bomen verhinderen gelukkig een al te vrij uitzicht op de “architectuur”.
null
De Arponnes boven Albanne. Hier zijn de fijnste blauwe pistes te vinden.
null
De eenzame piste naar Albanne, met rechtachter Valloire en links van het midden Valmeinier.
null
null
null
Lekker glijden door het bos, om vervolgens bij het recreatiemeertje Lac de Pramol uit te komen. Vanaf hier is het wel meer lopen als glijden helaas.
null
null
Het centrale punt van Les Karellis.
null
null
Recht onder het gebied van Albiez. Rechts van het midden Le Corbier.
null
Aan de overzijde van het dal kijk je op de noordzijde van Val Thorens en Les Menuires. Bij iets beter weer kun je het bergstation van Cime Caron echt goed zien liggen.
null
Ik vond het prima om het bij de fantastische firn en pistes van de Chaudannes te houden. Bovenin donkerrood, onderin vooral gas geven.
null
Een oprecht leuk dorpje, dat Montricher. Helaas wat moeilijk op de foto te zetten, omdat het beste punt middenop de doorgaande weg lag…

Wederom een mooi uitgebreid verslag @Bennie👍☃️
Klinkt idd als een prima familie bestemming waar de prijzen nog leuk zijn😍
Jammer dat die groene piste aan het einde te groen wordt🥶
Hahahaha, doe komende winter maar eens een rondje Eskimo dan😉

LA NORMA😍☃️

Les Karellis klinkt als een ideaal gebied om een keer naartoe te gaan met kleine kinderen wanneer ze net leerplichtig zijn. Een rustig gebied wat goed bereikbaar is en wat onbekend is bij de Nederlanders en Belgen. Het is dan alleen even opletten met de Franse vakanties. Of een gebied om een keer een dag mee te pakken op doorreis naar een groter gebied in de omgeving.

Born to Ride

@bennie does France. Leuk verhaal!

Edwin van Riel

Fijn dit!

Heerlijk om de berichten van Bennie te lezen en natuurlijk ook met de mooie foto’s. Met mijn ouders in de jaren '80 en begin jaren '90 bezochten we nog wel eens van die kleine gebieden. Toen ik met vrienden ging skiën waren het vooral van die grote skigebieden waar ik standaard een 6-daagse skipas kocht. Lijkt me heel leuk om elke dag een ander gebied te doen!

Leuk geschreven (weer) @Bennie! En ook een goede service voor mensen om eens wat te weten te komen over die kleinere gebieden.

Bedankt!

Plaats een reactie