18R36L

La Rosiere is een prima gebied, maar uiteindelijk viel het ons tegen. Het kan ook dat onze verwachtingen te hoog waren.

We hebben er in de tweede week van januari geskied, in het horrorjaar 2023 waar de sneeuw slecht was. In onze week heeft het enorm veel gesneeuwd met als voordeel dat de pistes genoeg sneeuw hadden maar als nadeel dat dezelfde pistes niet goed geprepareerd werden. Tussen 09:00 en 10:00 was het heerlijk skiën, daarna werden veel pistes buckelig. Dat dit gebeurt is niet gek, maar wel al als het al om 10:00 is en de pistes in Italië tot einde dag mega strak waren.

De verbinding naar Italië is al veel beschreven. Beginners moeten er rekening mee houden dat de rode Bouquetin niet vermeden kan worden. De piste is vrij smal, op sommige stukken vrij steil en we hebben best wat bibberende beginners gezien. Ook terug vanuit Italië is het niet altijd even eenvoudig. Voor snowboarders: de sleepliften lanceren je met grote snelheid dus weet waar je aan begint.

Het stuk tussen Frankrijk en Italië is een echt niemandsland, wat ikzelf echt fascinerend vind. Je bent echt even alleen. Eenmaal in Italië is de sfeer echt anders: La Thuile is een uithoek in de Aosta vallei dus je vindt er vooral hardcore Italiaanse skiërs en een paar verdwaalde toeristen. We hebben er heerlijk gegeten en geskied. De rode 22 en de zwarte 25 waren heerlijk steil. De route 24, 24a, 31 en vervolgens 6 was onze favoriet. Uitzoeken waar je heen moet en vooral wat open is: daar moet het gebied echt aan werken. We hebben zo vaak de skikaart moeten pakken dat ik er gek van werd, terwijl ik zelf best een skikaartgekkie ben.

Het gebied maakte gekke keuzes wat betreft wat wel en niet open ging. In onze week sneeuwde het flink. Alle hooggelegen pistes waren open, lage (Fontaine Froide, Ecudets) niet. Skiklasjes gingen met 5 meter zicht vanaf de Roc Noir met vallen en opstaan naar beneden. Ook hebben we een keer de oversteek gemaakt naar Italië met windkracht 9 en 5-10 meter zicht. Bizar en eigenlijk onverantwoord. De app toonde geregeld onjuiste informatie, waardoor je nooit zeker wist of een piste open was of niet. Zo zijn alle rode pistes in La Thuile zoals de 17, 18 en 19 nooit open geweest maar leek het in de app wel zo te zijn.

La Rosiere heeft zelf een aantal leuke pistes: Tétras, Marmottes en de 2800 en Combe. Ook daar een waarschuwing: de laatste twee pistes hebben een aantal super smalle en steile stukken. Je moet daar goed kleine bochten kunnen draaien.

Al met al hebben we ons prima weten te vermaken, maar het viel tegen in vergelijking met bijvoorbeeld Le Grand Massif en Paradiski.

Een fantastisch gebied wat ons enorm bevallen is. Les Carroz was voor ons een enorme verrassing: wat een charmant dorp, en wat een geweldige pistes. We verbleven aan de piste en stonden 's ochtends zo bij de cabinelift. Vanuit Les Carroz ski je eenvoudig naar de andere dorpen van het gebied. Flaine bereiken kost wat langer, maar de verbinding voelt niet gekunsteld aan.

Het gebied is niet enorm groot, maar je kunt genoeg leuke tochtjes doen. De dalafdalingen naar Les Carroz, Morillon en Samoëns zijn uitdagend genoeg en het is heerlijk om door de bossen te skiën. Uitdagende rode pistes zijn er ook te vinden, zoals de Paccoty naar Samoëns, de Faust en Almandine naar Flaine, en de Chamois en Cupoire naar Les Carroz. Ook de blauwe pistes waren heerlijk - perfect om te carven. Favorieten van ons waren de Mephisto naar Flaine, de Sairon en Doïna naar Morillon en de Portet, Combe en Plein Soleil naar Les Carroz.

Verder wat betreft de Cascade: leuk om een keer gedaan te hebben, en een lunch inclusief sneeuwscooter ophaaldienst bij het Lac de Gers mag niet ontbreken. Stel je wel in op een stenige en ijzige piste vanaf daar: beginners kunnen dat bij slechte condities lastig vinden.

Het eten op de piste is goed, maar wel aan de prijs. Maar goed, wij betalen liever wat meer en eten lekker dan minder betalen in een vreetschuur - het is maar net wat je voorkeur heeft. L’Igloo in Morillon was onze favoriet, en we hebben ook lekker gegeten bij de Lapiaz in Flaine. Le Bissac kun je het beste overslaan: vreetschuur met vergelijkbare prijzen. La Cupesse en l’Anfionne zijn perfect voor een biertje in de late middagzon.

We hebben een topweek gehad en zouden zeker nog een keer terug gaan. Aanrader!

Leuk gebied, goeie infrastructuur en apres-ski maar wat. een. buckels! Enige buckels zijn normaal op een wat warmere dag, maar dit ging wel erg ver. We hebben de hele Challenge geskied en vanaf 10:00 veranderde elke piste in een buckelpiste met als absoluut dieptepunt de blauwe 2A naar Vorderglemm. Heb daar veel beginners in volledige paniek gezien.
Fieberbrunn en Leogang zijn qua skiën de fijnste deelgebieden om lekker rustig te kunnen cruisen.

We keken enorm uit naar dit skigebied, maar het heeft de verwachtingen niet helemaal waar weten te maken. Laten we beginnen met de positieve punten!

• Het gebied heeft veel variatie en veel hoekjes. Je kunt alle kanten op, of besluiten om een fijne piste nog een keer te doen.
• De liftinfrastructuur is goed. Het overgrote deel van de liften is snel, comfortabel en handig aangelegd. Een aantal liften zijn nog erg oud (gletsjer!).
• Er is genoeg keuze qua eten.
• Ook qua accommodatie moet je iets kunnen vinden wat je trekt. Wij zaten zelf in een luxe residence met spa die uitzicht had op de pistes. Heel erg fijn.
• De bereikbaarheid is prima.
• De verbinding met Les Arcs is tof, maar niet voor iedereen. Daarnaast begin je en eindig je in uithoeken van het gebied, dus je moet flink doorskien.
• Leuke activiteiten naast het skien. Doe vooral de bobsleebaan en het parapenten vanaf de Roche de Mio is ook een ervaring die ik iedereen kan aanraden.

Maar…

• Het is ZO. DRUK. We zijn wezen skien in een week dat het volgens de vakantiekalender rustig zou moeten zijn, maar we schrokken allemaal van de enorme mensenmassa's. Het is simpelweg een gevolg van teveel bedden tegenover het aantal pistes.
• Een aantal pistes zijn overbelast. Dit zijn verbindingspistes zoals de Trieuse van de Bergerie naar Plagne Bellecote, de Arpette, de Carroley (blauwe piste die een rood buckelslagveld wordt na 12:00), en bijvoorbeeld het eerste stuk vanaf de Roche de Mio voordat de pistes zich splitsen. Skiklasjes, kamikaze skiers (Nederlanders, leer je eens gedragen), gekke Franse babyboomers die hebben leren skien in de tijden van lege pistes en geen rekening houden met anderen, etc. Alles door elkaar. Het gevolg is dat deze stukken stressvol worden en dat is nou net wat je niet wil tijdens het skien.
• De skiklasjes die we zijn tegengekomen waren allemaal enorm. Ik zou goed nadenken of ik mijn kinderen hier zou willen laten skien.
• Het aantal kilometers is groot, maar toch merk je dat niet altijd helemaal.

Al in al gaan we niet meer terug naar dit gebied.