Frankverified

Wij zijn dit jaar voor het eerst in Val Cenis geweest, Les Balcons de Val Cenis Village, in Lanslevillard. Leuk complex op goede locatie, goede prijs/kwaliteitverhouding.
Volgens mij waren wij er in dezelfde week als supersteven95. Er is veel sneeuw gevallen, wat niet bij te benen was door de pistiers.

Het gebied heeft leuke pistes. Ook wij hebben sommige blauwe pistes als rood ervaren, er was soms niet of nauwelijks verschil met de rode pistes. Het mocht de pret niet drukken.
Omdat de pistes allemaal mooi op elkaar aansluiten heb je (zelfs voor ons als ervaren Frankrijkskiërs) lange afdalingen - weliswaar uitlopend in blauw en groen - en weinig tijd in de liften. Mooie afwisseling tussen hooggebergtepistes en pistes tussen de bomen.

Het gebied is niet zo heel groot, maar waarschijnlijk omdat er veel minder accommodaties zijn dan in grotere gebieden was het op de pistes lekker rustig.

Nadeel is dat er weinig eetgelegenheden op de piste zijn en de gelegenheden die er zijn (ook onderaan de piste) zijn eenvoudig.

Voor de eerste keer naar de Oostenrijkse sneeuw. Als Frankrijkskier hebben wij na goede berichten over het Gasteinertal besloten het ons bekende Bad Gastein eens in de winter te bezoeken. Dat bood ook mogelijkheden om de alom heersende oordelen en vooroordelen zelf eens te toetsen.

Wat was het warm. De thermometer op meer dan 2000 m gaf in de loop van de ochtend al eens 16 graden aan. In de plus! Dat laat natuurlijk zijn sporen na, zeker omdat er dit jaar al zo weinig sneeuw gevallen is in deze hoek.

Het Gasteinertal kent vier gebieden en gebiedjes, die alle hun eigen charme hebben. Het kleinste is dat van de Graukogel, boven Bad Gastein. Omdat we er van uit konden gaan dat de dalpiste vanaf het middenstation dicht was hebben we dit gebied overgeslagen. Er blijven dan immers nog drie pistes over, een zwarte, een rode en een blauwe. Hoewel het gebiedje mooi schijnt te zijn vonden we dat te weinig voor een dag.
Het grootste gebied is dat van de Stubnerkogel en de Schlossalm. Waarschijnlijk is dit een aardig gebied, met mooie, afwisselende pistes. Tijdens onze dagen daar was de Schlossalm nauwelijks nog te skiën, Zelfs op de top was het in de loop van de ochtend al “soupe”. De dalafdalingen waren eigenlijk ook niet meer te doen. De Stubnerkogel hield zich wat beter, maar was eigenlijk ook niet meer echt goed.
Het hoogste gebiedje (bijna 2700 meter) is dat van Sportgastein. Hier hebben we prima sneeuw gevonden en echt prachtige rode afdalingen. Ook de blauwe afdaling is niet te flauw. Vanwege de (zomer-) condities werd het hier telkens in de loop van de middag erg rustig op de pistes, en erg druk op de terrassen.
Het vierde gebied is dat van Dorfgastein met de verbinding naar het Grossarltal. De pistes hier hielden zich vanwege de gunstigere ligging ten opzichte van de zon redelijk. Hoewel de toppen hier maar net boven de 2000 meter uitkomen was het hier nog prima skiën. Aan het einde van de week eiste de warmte hier ook wel zijn tol. De pistes waren in de ochtend nog wel goed, hoewel het in de nacht niet of nauwelijks gevroren had. Maar in de middag was het niet meer prettig skiën.

Samenvattend, een aardig en afwisselend gebied, waar je verschillende kanten op kunt.

En hoe heeft een Frankrijkskier de Oostenrijkse sneeuw ervaren? In de eerste plaats hebben wij erg het ski-in ski-out gemist. Wij gingen aanzienlijk eerder op pad (naar de skibus) dan in Frankrijk en waren toch later op de piste. Aan het einde van de dag hetzelfde uiteraard.

En dan de cultuur. Ik ben mij er van bewust dat het geen Tirol is waar wij waren. Maar toch. Dat gemoedelijke, waar iedereen het over heeft hebben wij ook nu niet ontdekt. En aan de taal ligt het niet, we spreken allemaal vloeiend Duits. Wij hebben de Fransen over het algemeen juist als charmanter en vriendelijker ervaren. Maar misschien hebben wij juist dit vooroordeel al meegenomen vanwege de eerdere contacten met Oostenrijkers, die wij juist als vormelijk, afstandelijk en erg behoudend hebben leren kennen.

Het eten: de lunch op de piste was echt aanzienlijk voordeliger dan in Frankrijk. Maar de Oostenrijkse keuken is op zich redelijk basaal met wel lekkere, maar eenvoudige gerechten. Redelijk 'gut bürgerlich". En daarmee niet te vergelijken met de Franse keuken, waar je in eenvoudige restaurants verrast kunt worden met gastronomische pareltjes.

En het skiën dan? Tevoren hadden wij van alles gehoord over korte pistes, smal tussen de bomen door en gemakkelijker dan in Frankrijk. Rood in Oostenrijk zou blauw in Frankrijk zijn. Wij hebben het tegendeel ervaren. Mooie, goed onderhouden pistes, breed, ook boven de boomgrens en allemaal lang genoeg. En uitdagend genoeg, rood was rood zoals wij dat kennen en ook blauw was nooit te flauw.

Vele jaren ervaring in de Trois Vallees. Fantastisch skien, maar de laatste jaren is met name Val Thorens veranderd in een feestdorp voor Nederlandse jeugd. En dan de volgende dag met z’n allen de piste op, zonder techniek en dus zonder controle, trek je vooral niets aan van de andere skiers. Meribel is al jaren een Engelse enclave met z’n specifieke Engelse uitgaanscultuur. In Courchevel wordt Russisch meer en meer de voertaal, ik heb al Russische menukaarten gesignaleerd. Maar Orelle blijft top met een fantastische cappuccino aan de voet van de pistes.