Radstadt e.o. 18.01.20 - 25.01.20

Leuk om eens wat te lezen over een minder bekende regio. Zeker de optie om meerdere gebieden aan te kunnen doen vind ik altijd wel interessant.

Leuk om eens wat te lezen over een minder bekende regio. Zeker de optie om meerdere gebieden aan te kunnen doen vind ik altijd wel interessant.

Matthieu op 19 jan 2020 17:50

Lol, wat jij een minder bekende regio noemt.

Mooi begin van het verslag wel, ga ik volgen.

Oei… deze blog doet pijn om te lezen. Ik zou deze week ook in Radstadt zitten om de gebieden in die regio te verkennen, maar door een blessure ging het niet door… Ben benieuwd wat voor moois ik allemaal gemist heb.

Ps. @quick je kan natuurlijk ook nog Flachau meepakken. Dat is ook lekker dichtbij ;-) Maar Hochkönig mag je zeker niet overslaan !!!

Hoi, Leuk zo’n verslag!! Wij gaan half februari naar Altenmarkt en op deze manier krijgen wij al mooie info!! Dank!!

Zauchensee zou ik zeker ook een dag naar toe gaan.
Vanuit Zauchensee naar Flachauwinkel richting Kleinarl.

Zauchensee is vanuit Radstadt ook zeker een aanrader. Moet overigens zeggen dat vandaag, na de sneeuw van afgelopen dagen, de pistes in Zauchensee niet geweldig waren. Dat was gisteren in Radstadt beter voor elkaar, terwijl er toen toch wel een laagje verse poeder lag.
Vorige week 3 dagen in Bad (Hof)Gastein geweest, daar waren de pistes echt lekker hard en bleef de sneeuw lekker opstuiven tot laat in de middag. Qua aanbod ook wel leuk om een keer mee te pakken…veel afwisseling in steile en glooiende pistes. Is vanuit hier (Radstadt) alleen wel een poosje rijden.

4-bergen Schaukel zeker doen…goede herinneringen 2 x geweest , vooral Planai en Reiteram fijne pistes en de Hochwurzen gans gemutlich.😄

Dag 2: 4-Berge Skischaukel, maar dan beperkt tot 2-Berge
Vannacht had het nog een kleine vijf centimeter gesneeuwd, getuige het laagje sneeuw dat ik vanmorgen omstreeks 08.30 uur op de auto aantrof. We hadden gisteren besloten om naar Reiteralm te rijden, een klein kwartiertje ten oosten van Radstadt. Zo bedacht, zo gedaan. Na een korte autorit over goed geruimde wegen parkeerden we iets voor negenen bij de gondelbaan in het plaatsje Gleiming. Tijdens deze autorit waren we trouwens de grens van Salzburgerland met Steiermark overgestoken.

Het was nog steeds bewolkt met her en der wat sneeuwvlokken, maar ook opklaringen. Naarmate de dag vorderde, kwam de zon steeds meer tevoorschijn. De pistes lagen er over het algemeen heerlijk bij, maar waren niet overal even goed geprepareerd. Bovendien ontstonden door de skiërs en snowboarders na verloop van tijd hopen sneeuw en kwamen er her en der ook hardere platen door.

We begonnen de dag met de insteek om vanaf Reiteralm helemaal naar de Hauser Kaibling en Haus im Ennstal te skiën, maar hebben dit plan omstreeks 11.00 uur laten varen. Zo zouden we wel een redelijk overzicht van het gebied krijgen, maar dan zouden we alleen maar met tijdsdruk aan het skiën zijn en hadden we bovendien niet genoeg tijd om in elk gedeelte (vrijwel) alle pistes aan een keuring te onderwerpen. We hebben ons zodoende vandaag beperkt tot Reiteralm en Hochwurzen, de twee westelijke bergen van de 4-Berge Skischaukel. Later in de week zullen we de auto in Schladming parkeren om vanaf daar de Planai en Hauser Kaibling te verkennen.

Vanaf de top van de Reiteralm zijn we meteen via rode pistes naar beneden geskied om de verbinding naar Hochwurzen te pakken. Eenmaal daar boven aangekomen, hebben we de rode 41 gedaan naar de Obertalbahn. Deze piste ligt iets afzijdig van de rest, in die zin dat het niet één van de hoofdpistes is die tevens als verbinding tussen de verschillende deelgebieden kan worden gebruikt. Deze lag er dan ook lekker bij en had een hele fijne hellingshoek.

Terwijl de rest daarna opwarmde met koffie bij de Tauernalm boven Rohrmoos, heb ik nog een keer de blauwe 37 en 37a gedaan. Een waar paradijs voor beginners, maar mij iets te veel van het type 'glij-blauw'. Bochten maken was amper nodig en de preparatie liet helaas wat te wensen over.

Daarna weer omhoog om de lange afdaling terug te pakken richting de verbinding naar Reiteralm. Die verbinding begint mooi, maar verandert halverwege in een soort smal slingerpad dat net te smal en te steil is om comfortabel af te dalen. Daarna was het heerlijk onthaasten in de oude tweepersoons stoeltjeslift Reiteralm 1. Gevoelsmatig hebben we daar een dikke tien minuten in gezeten.

De rest van de dag hebben we de verschillende pistes op de Reiteralm verkend. Persoonlijke favoriet zijn de rode 5, de rode 1, de zwarte 3a en rode 3 en de zwarte en rode 4, genaamd Finale Grande. Die laatste is een vrij steile, maar heerlijk brede dalafdaling terug naar Gleiming. De zwarte 3a heeft trouwens maar een heel klein steil stukje (een bocht of vier op ski's), die je bovendien kunt omzeilen. De zwarte 2 is wel echt zwart en lag er de hele dag verlaten bij.

De lunchstop van vandaag was de Reiteralmhütte, vlak onder het bergstation van de Sepp'n Jet. Een oude, fraaie hut waar een nieuw gedeelte als een soort serre aan is geplakt, met een soort canvasdoek als schuin dak en een glazen wand. Enfin, wij hebben er heerlijk gegeten in het oude gedeelte. Geen uitgebreide kaart, maar een paar mooie lokale specialiteiten. En een uitstekende prijs-kwaliteitverhouding.

Conclusie
Al met al hebben we ons uitstekend vermaakt vandaag. Het weer en de pistepreparatie hadden beter gekund, maar verder was het prima. Het liftennetwerk zit goed in elkaar. Het uitzicht op het Dachsteinmassief, Ennstal en de Salzburger Alpen is fraai. Tussen besneeuwde bomen skiën is ook heerlijk. Als gevorderde skiër kun je je hart ophalen in Reiteralm. Beginners hebben wat meer te zoeken in Hochwurzen, maar hen zou ik (dit gedeelte van) het gebied niet aanraden. Daarvoor is er een gebrek aan makkelijke blauwe pistes om van de ene kant naar de andere kant in het gebied te komen. Rood is over het algemeen ook wel echt rood. Er zijn bovendien meerdere wedstrijdpistes en ze adverteren met allerlei skiteams en professionals die er komen trainen, zoals bijvoorbeeld Henrik Kristoffersen. Verdere pluspunten zijn dat de afdalingen ondanks de geringe hoogte van de bergen heerlijk lang zijn en ook zo aanvoelen, en je bovendien niet het gevoel hebt dat er heel veel verschillende pistes op dezelfde helling zijn aangelegd. Elke piste is ook daadwerkelijk anders. En het gebied is groot en erg uitgestrekt.

Minpuntjes vandaag waren de pistepreparatie en de ietwat gekunstelde verbindingen. De rode dalafdaling 1a op Reiteralm was landschappelijk best fraai, maar had een paar smalle, ijzige traverses. De rode 2a richting Hochwurzen was niet best. En de rode 40 vanaf Hochwurzen terug naar Reiteralm was ook een soort zigzaggend smal pad, met een onthaastende trip omhoog via de tweezitter Reiteralm 1. Nu vind ik ietwat gekunstelde verbindingen normaliter niet zo erg (vaak ontkom je er als skigebied landschappelijk gewoon niet aan), maar hier viel het me in negatieve zin op. Gelukkig maakte de laatste keer Finale Grande terug naar de auto een hele hoop goed! Hieronder wat foto's van vandaag.

Foto's
Mooi lichtspel vanmorgen vanaf ons balkon:

's Middags klaarde het op. Blik richting Hochkönig vanaf Reiteralm:

En richting het Dachsteinmassief:

Dalafdaling 1a in Reiteralm met het Dachsteinmassief:

Blik vanaf de rode 5 richting het oosten met het Ennstal en een kleine glimp van Schladming:

Finale Grande in de schaduw om 15:30 uur, met beneden in het dal Gleiming:

Morgen dan toch echt naar Hochkönig via Mühlbach! Schlafen Sie gut.

Prachtige foto’s. Mühlbach ken ik alleen van de zomer. Ben benieuwd.

@quick, meteen ff beginnen met de zwarte 1 in Muhlbach. Echt een aanrader. Ik vind het geen heel moeilijke afdaling, maar wel lekker uitdagend. Zeker als je 'm vanaf de Fellersbach neemt.

Dag 3: Hochkönig - Der Gipfel der Gefühle
Vandaag was zo'n dag waar je aan denkt bij een perfecte wintersportdag: kaiserwetter, strak geprepareerde pistes, besneeuwde bomen, koud, nagenoeg windstil en relatief rustig op de pistes. Vanmorgen vroeg hing er nog wat laaghangende bewolking in het dal van Radstadt. Een typisch voorbeeld van inversie. Op weg naar Mühlbach am Hochkönig zagen we nog een fabriek waarvan de rook zo'n twintig meter opsteeg, om vervolgens horizontaal het dal in te trekken. Verder stijgen zat er kennelijk niet in.

Na een autorit van een halfuur over een stuk snelweg en een korte klim parkeerden wij om 09.15 uur bij de Karbachalmbahn in Mühlbach am Hochkönig om te starten met de Königstour. Doordat het redelijk rustig was, de pistes over het algemeen mooi breed zijn en de pistes wat harder dan de afgelopen dagen waren we vrij snel boven Dienten op de Gabühel. Tot dan toe vond ik vooral de rode 11 en 14 heerlijk. Mooie, relatief rechttoe rechtaan rode pistes, maar wel lekker steil.

Op de Gabühel hebben we op het terras van de Steinbockalm in de zon koffie gedronken, maar niet voordat we de rode 29 en zwarte 31 naar Hinterthal aan de tand hadden gevoeld. Na de koffie vervolgden we onze weg via de lange, vrij lieflijke rode 30 naar Hintermoos. Daarna via de blauwe 10 afgedaald tot de nieuwe verbindingslift naar Natrun, de huisberg van Maria Alm. Daar hebben we de korte zwarte 26 en aansluitend de blauwe 25 genomen, en de rode 5. Maria Alm zag eruit als een gezellig, pittoresk dorpje.

Daarna zijn we rustig aan de terugweg begonnen. De noord-georiënteerde pistes op de Aberg lagen in de schaduw en waren daarom vrijwel uitgestorven. Ik kon het niet laten om de zwarte 16 te skiën, een heerlijk steile racebaan met goede sneeuw. Deze wordt ook voor wedstrijden gebruikt, getuige de bordjes en netten. Daarna nogmaals omhoog en via de blauwe 10, die over een graat loopt met geweldig uitzicht, op weg naar onze lunchtent.

Om 13.00 zijn we op het kleinschalige terras van de Thoraualm neergeplofd. Dit hutje is echt een aanrader (@Elly3 bedankt voor de tip)! Echt een oude berghut met binnen slechts een paar tafels, een kleine houten bar en een haardvuur. De tent wordt gerund wordt door een familie (opa en oma, zoon en vrouw of vriendin). Geweldig eten en zeer attente bediening. De Thoraualmjause is een feest.

Daarna de terugtocht naar Mühlbach voortgezet. De rode 21 vanaf de Gabühel naar Dienten vond ik ook erg fraai. De sneeuw was hier in de namiddag wat zachter omdat deze piste op een zuidoosthelling ligt, maar dat was heerlijk skiën. Alleen de laatste tien meter voor de skibrug is een soort rare kurkentrekker met daarvoor een paar erg steile meters, dus daar zag ik om me heen het een en ander misgaan.

Toen verdween de zon met rasse schreden alweer grotendeels achter de bergen en werd het snel kouder. Via de Wastlhöhe, Kollmannsegg en Schneeberg zijn we vervolgens weer teruggeskied naar onze auto in Mühlbach, waar we omstreeks 15.45 uur aankwamen.

Conclusie
Een heerlijk, uitgestrekt gebied. De Königstour is een leuke tocht om te doen en staat goed aangegeven, maar pistes daarbuiten zijn ook zeker een aanrader. De pistes zijn erg fraai en de afdalingen zijn ondanks de geringe hoogteverschillen niet kort te noemen. De moderne liften zijn over het algemeen lekker lang en staan op strategisch goede plekken. Er zijn weinig smalle verbindingspistes of andere paden. De pistes zijn mooi breed en liggen lekker ver uit elkaar. De dorpen ogen gemoedelijk, knus en gemütlich. En die sfeer hangt ook in het gebied zelf, ondanks dat drukkere, bekende gebieden als Flachau, Kaprun en Saalbach op een steenworp afstand liggen. En had ik al gezegd dat je mooie uitzichten hebt? Natuurlijk op de slechts 2941 meter hoge, maar majestueuze Hochkönig, maar bijvoorbeeld ook op het Dachsteinmassief en de Großglockner?

Wij komen zeker nog eens terug in 'Der Gipfel der Gefühle', waarschijnlijk deze vakantie nog een dagje. Al is het maar om de zwarte 1 naar Mühlbach te skiën, want daar ben ik vandaag niet aan toegekomen. Morgen eerst Schladming of Zauchensee, daar moet ik nog even tussen kiezen.

Foto’s
Blik vanaf de Wastlhöhe richting Großglockner en Kitzsteinhorn:

Het onderste deel van de blauwe 10 op de Aberg met zicht op Maria Alm:

De rode 5 op Natrun met zicht op Saalfelden:

De fraaie blauwe 10 vanaf de top van de Aberg met zicht op de naamgever van het gebied. In de verte het Dachsteinmassief:

@quick, dat slot op de Gabuhel blijft voor velen een erg moeilijk stuk. Ze hebben er volgens mij wel iets aan veranderd, maar het is nog steeds een raar eindstuk.

Goed om te lezen dat je de volgende keer wel de Zwarte 1 naar Mulbach doet. Ik vind het de mooiste piste uit het gebied. In mijn ogen gewoon rood, veel minder steil dan de 16 die je gedaan hebt, maar die is heel kort. De Zwarte 1 is echt een piste van 3 à 4 km lang met maar twee tussenstukjes erin.

Ben benieuwd naar je verslag over Zauchensee, daar had ik eigenlijk deze week zullen skiën :-(

Dag 4: 4-Berge Skischaukel (Planai, Hauser Kaibling)
Ik dacht dat het niet beter kon na gisteren, maar vandaag was minstens 'on par'. Wat een fantastische dag hebben we gehad. Omdat de verbinding vanaf Reiteralm (de instap het dichtst bij ons appartement in Radstadt) naar de twee bergen van de 4-Berge Skischaukel waar we nog niet waren geweest best wat tijd in beslag neemt, zijn we vanmorgen meteen doorgereden naar de overdekte parkeerplaats bij de gloednieuwe tienpersoons Planaibahn in Schladming. Vanaf hier zijn we de Planai en Hauser Kaibling gaan ontdekken.

Om te beginnen: het dalstation en de nieuwe gondel naar de Planai zijn indrukwekkend en van alle gemakken voorzien. Ze waren naast het dalstation in rap tempo de tribunes aan het neerzetten en de finish van de Night Race aan het klaarmaken. Komende dinsdagavond is het wereldbekercircus hier, met in hun kielzog heel veel (voornamelijk) Oostenrijkse toeschouwers.

Eenmaal bovenop de Planai zijn wij na één extra keer de rode piste bij de Mitterhausbahn meteen doorgestoken naar de Hauser Kaibling om daar zoveel mogelijk verschillende afdalingen te maken. We begonnen met de blauwe 3a bij de liften Höfi Express I en II. Een heerlijke afdaling om te carven, niet te vlak. Toen was het inmiddels tijd voor een korte koffiestop bij de Knapplhütte. Vervolgens hebben we de rode 2a en zwarte 1a naar Haus in Ennstal genomen. Wederom heerlijke afdalingen die er goed bijlagen en relatief rustig waren.

Vervolgens hebben we de overige pistes gedaan die nog ontbraken (de korte zwarte 6 was daarvan het hoogtepunt) en zijn richting onze lunchplek geskied. Ditmaal was dit de Schafalm op de Planai, waar we iets na 13.00 uur aankwamen. Een grote, oude hut met een groot zonneterras en uitzicht op het Dachtsteinmassief en in de verte de Hochkönig. Het eten was nog niet besteld of het stond al op tafel. Bediening was snel, maar niet echt hartelijk. Het voelde voor ons een beetje als een grote fabriek. De wienerschnitzel was wel goed overigens, net als de grote salade met kalkoen. De goulash met knödel en aardappel uit de oven waren daarentegen gemiddeld. En de frites bij de schnitzel waren lauw. Geen onverdeeld positieve ervaring, maar doordat het eten zo absurd snel op tafel kwam, stonden we al gauw weer op de ski's. Elk nadeel heeft z'n voordeel. De Schladminger Schnee Weiße smaakte overigens opperbest.

Na de lunch was het al redelijk laat en zijn we via de rode 2 (waarvan een stuk is omgedoopt tot de 'Klangpiste', een piste waar muziek uit de luidsprekers galmt), de rode 3 en wederom de rode 2 richting het dal geskied. Vervolgens nogmaals de nieuwe gondel omhoog gepakt en toen via de rode 7, rode 4 en zwarte 6 (aanrader) naar het middenstation van de Planai Westbahn geskied. Eenmaal weer boven hebben we tot slot de zwarte 1 gepakt. Het laatste steilstuk was helaas gesloten omdat ze druk in de weer zijn met de voorbereidingen voor aanstaande dinsdag, maar het stuk daarvoor was ook erg fraai.

Conclusie
Al met al een hele fijne dag gehad op mooie, afwisselende pistes. Ze waren ook een stuk beter geprepareerd dan twee dagen geleden. Het was niet druk. We hadden alleen bij de Quattralpina lift een paar minuten wachttijd, maar dit is een gekende bottleneck omdat vrijwel iedereen deze lift moet hebben voor de verbinding van Hauser Kaibling naar Planai en verder. Dat maakt de keuze voor vrijdag er niet makkelijker op: nog een dagje Hochkönig, of toch een deel van de 4-Berge? Morgen eerst maar eens naar Zauchensee!

's Avonds heb ik bij de plaatselijke Intersport nog even een paar Atomic X9 Wide Body gehuurd om morgen eens wat te testen. Mijn oude ski's zijn namelijk (bijna) aan vervanging toe. Verder hebben we een rondje door het oude centrum van Radstadt gelopen (aanrader) en gegeten bij Glust Kuchl. Eenvoudige tent maar verder prima.

Foto's
Uitzicht vanaf de top van de Hauser Kaibling in het Ennstal:

Al een aantal dagen op rij veel luchtballonnen in de lucht, hier gefotografeerd vanaf de blauwe 3:

Schladming vanaf het onderste gedeelte van de rode 2:

De zwarte 1 met daarachter het Dachsteinmassief:

Laatste deel van de wereldbekerslalom in Schladming:

Wandeling door …:

Radstadt by night:

Fotogeniek, zeer oude huizen:

Mooi verslag weer, dank je. Blijft trekken, dat Salzburgerland. Ben er tot nu toe slechts een keer geweest maar vond er een hele prettige sfeer hangen. Lekker ontspannen

Dag 5: Zauchensee met een uitstapje naar Kleinarl
Wederom een stralend blauwe dag. Tijd om weer een nieuw skigebied te leren kennen. Vanmorgen voor het eerst de auto niet hoeven voorverwarmen of de ruiten hoeven krabben, wat erop duidt dat het warmer is geworden dan aan het begin van de week. Na een kwartiertje rijden parkeerden we in de overdekte parkeergarage van de Weltcuparena in Zauchensee. De weg ernaartoe is overigens heel fraai en sprookjesachtig, maar niet moeilijk.

We begonnen de dag bovenaan de Tauernkar met de blauwe 11, die vanwege zijn oosthelling heerlijk in de zon lag. Wat een heerlijke racebaan is dat. Niet lang, maar wel fijn om even in te komen. En erg rustig, omdat je alleen terug kunt via een (makkelijke) sleeplift. Daarna via de zwarte 10, die er heerlijk bijlag en nergens echt moeilijk wordt, meteen de doorsteek gemaakt richting Flachauwinkl.

Op de Shuttleberg tussen Flachauwinkl en Kleinarl was het wat drukker en ook internationaler: onder andere best wat Belgen en Nederlanders. Je kunt merken dat je dichterbij Flachau zit. Voor de afdaling naar Kleinarl hebben we koffie gedronken bij de Almstüberl. Leuke tent met mooi uitzicht over onder meer de Hochkönig, Großglockner en Dachstein. Ook kon je de pistes tussen Wagrain en Alpendorf zien liggen in het naburige skigebied van Flachau, waarmee dit gebied in de komende jaren verbonden wordt.

Na de koffie zijn we via een heerlijke rode en zwarte piste naar Kleinarl geskied, om daarna de terugweg in te zetten. De afdaling vanaf de top van de Shuttleberg (wat een naam…) naar Flachauwinkl was lekker lang en goed te doen. Eenmaal terug in Flachauwinkl reed de bus naar de andere kant helaas net weg, maar die verbinding is goed geregeld. De bussen rijden af en aan en doen er maar een paar minuutjes over.

Na nog twee liften en een klein stukje blauwe 2 in Zauchensee, ploften we neer op het terras van de Rosskopfhütte. Deze hut was ons aangeraden door een forumgebruiker, en dat bleek terecht. Relatief kleinschalig, maar attent personeel en goed eten voor zeer schappelijke prijzen.

Na de lunch (het was inmiddels bijna half twee 's middags) zijn we doorgestoken naar het Gamskogel gedeelte, waar ook de wereldbekerafdaling zich bevindt. De blauwe 9 was een mooie lange afdaling door niemandsland. De rode 6 respectievelijk 5 begonnen lieflijk en breed, maar het onderste gedeelte kwam later op de dag de ingespoten ondergrond voor de FIS-wedstrijd van vorige week er doorheen. Daar was de grip dus wat minder. Omdat dit gedeelte inmiddels grotendeels in de schaduw lag, zijn we nogmaals naar boven gegaan bij de Tauernkar, om nogmaals de blauwe 11 te skiën. Nog steeds heerlijk rustig en nog steeds in de zon.

We hebben afgesloten met een tweede keer de zwarte 10, om vervolgens nog de rode 7 te skiën. Omdat we het gebied wel gezien hadden en het inmiddels door de zakkende zon steeds donkerder werd, zijn we omstreeks 15.20 uur gestopt en terug naar de auto gegaan.

Conclusie
Een leuk gebied voor een dagje of paar dagen. Persoonlijk vond ik Zauchensee leuker dan de Shuttleberg. De pistes zijn er wat uitdagender en je hebt minder verschillende liften nodig om ergens te komen, waardoor je het gevoel hebt wat langer en fijner te kunnen skiën. Vooral de zwarte 10 is een heerlijke piste. Doordat Zauchensee op 1350 meter hoogte ligt, zijn de afdalingen niet bijzonder lang, alhoewel ons dat niet negatief is opgevallen. Het voordeel van Zauchensee is dat je 'met de zon mee kunt skiën', omdat de meeste pistes in een kom rond het dorp liggen en daardoor een verschillende expositie hebben. Nadeel is dat het dorp echt ingeklemd ligt tussen de bergen aan het eind van het dal, waardoor de zon er in deze tijd van het jaar amper schijnt en het daarom al snel wat donker en kil aanvoelt.

Over de gehuurde Atomic X9 WB: het was even wennen, maar het zijn fijne ski's. Ze deden eigenlijk alles naar behoren. Ik dacht alleen te merken dat de kantenwissel in vergelijking met mijn huidige ski's wat minder makkelijk ging door de breedte, en dat ze misschien een fractie minder grip hadden op afgeschraapte, steile pistes, maar ik ben geen ervaren tester dus misschien is dat klinkklare onzin of ligt het aan mijn eigen vaardigheid. Ik heb ze vanavond bij de skiverhuur omgewisseld voor een setje 'normale' Atomic X9, die ik morgen in de 4-Berge Skischaukel ga uitlaten. De zwarte 1 naar Mühlbach in het skigebied Hochkönig zal dus helaas nog even moeten wachten.

Foto's
We begonnen vrijwel meteen met de heerlijke zwarte 10. Aan de overkant de Rosskopf:

Uitzicht vanaf de Almstüberl (Shuttleberg) richting de pistes tussen Wagrain en Alpendorf en Hochkönig:

Blik richting de Großglockner en Tirol vanaf hetzelfde punt:

Het Dachsteinmassief vanaf de rode piste richting de Powder Shuttle:

Het begin van de wereldbekerafdaling vanaf de Gamskogel in Zauchensee:

Vanuit de Tauernkarlift in Zauchensee met zicht op de gelijknamige blauwe piste 11:

Mooie beelden @quick! Je hebt er oog voor.

Mooi verslag weer. Dus dit gebied heb je na een paar dagen wel gezien. Goed om te weten voor het geval ik daar nog een keer ben ;-)

Denk dat je die tip van de Rosskopfhütte van mij had, wij zijn redelijk fan van die hut :-)
Wat mij in Zauchensee laatste jaren een beetje tegenvalt zijn de verbindingen van de lift naar de pistes. De meeste liften liggen op het hoogste punt van de berg, wat er in resulteert dat je er vaak omheen skiet op een redelijk smal stuk. Als er veel klasjes gepasseerd zijn is het dan kiezen voor de mulle zooi of kort draaien over de ijzige onderlaag. (De rode/zwarte alternatieven liggen er vaak prima bij, maar zijn dan weer wat minder geschikt voor de hele familie)
De Gamskogel blijft altijd een dingetje, die is erg populair om een keer gedaan te hebben. Als we hem doen, dan in ieder geval voor de lunch. De ijzige onderlaag komt daar helaas ook door in de jaren dat er geen worldcup is geweest.
Qua uitzichten en afwisseling blijft Zauchensee voor ons nog wel trekken omdat je voor ieders techniek wel een piste kan vinden die elkaar vaak ook nog weer kruizen.

Dag 6: Van Reiteralm naar Planai en afsluiten met de Finale Grande
De laatste dag van onze eerste vakantie in de regio Ski amadé was wederom stralend zonnig. Het begint bijna saai te worden. Aangename temperaturen bovendien. Toen we om iets voor 09.00 uur de parkeerplaats opreden bij Reiteralm, leek het drukker dan eerder deze week. Dat zou ook niet verbazingwekkend zijn geweest, gezien het feit dat het een vrijdag met mooi weer was. Eenmaal in het gebied viel de drukte echter reuze mee.

We zijn begonnen met de steile, maar korte zwarte 2 om vervolgens - na eenmaal de Preunegg Jet - redelijk snel te wisselen naar Hochwurzen. Hier hebben we wat meer afdalingen gemaakt en koffie gedronken bij de Seiterhütte. Omstreeks 11.15 uur hebben we de oversteek gemaakt naar Planai, om daar wat rond te skiën. De pistes bleven uitzonderlijk goed en druk werd het nergens meer. Zoals altijd was het tussen 10.30 uur en 11.30 uur het drukst, met bij een paar liften wachttijden van enkele minuten.

Omstreeks 12.30 uur zijn we begonnen met de terugweg om bijtijds bij onze lunchplek van vandaag te geraken. Om 13.00 stipt klikten wij onze ski's uit bij de Hochwurzenalm, een kleine, gezellige, authentieke hut met attente bediening en goed eten. Hier hebben we heerlijk van de zon en het eten genoten, onder de rook van de veel grotere Hochwurzenhütte.

Na de lunch hebben we nog een aantal afdalingen gemaakt op Hochwurzen, alvorens iets voor 15.00 uur de oversteek te maken terug naar Reiteralm. Het plan was eigenlijk om nog een strudel te delen in de Reiteralmhütte, maar het was al laat en de zon was inmiddels al grotendeels achter de berg verdwenen. Zodoende besloten we met de Finale Grande als dalafdaling af te sluiten. Een heerlijk steile racebaan, zeker als je met de 'Black Queen', oftewel de korte steile zwarte 4, begint.

Om de vakantie goed af te sluiten, zijn we vanavond nog gaan eten in Hotel Restaurant Stegerbräu in het oude centrum van Radstadt. Een prima restaurant met lekkere wijnen en een Oostenrijkse kaart.

Ook had ik vandaag de Atomic X9 gehuurd, na de Wide Body gisteren. Er zat voor mij als leek toch wel veel verschil in deze ski's. Ik vond de X9 vandaag echt heerlijk. Het was even wennen, want ze versnellen erg snel en je kunt merken dat de ski's een hoog plafond hebben. Maar technisch goede skiërs worden echt beloond met een heerlijke ski, die ik ook makkelijk van kant naar kant kon krijgen en bovendien ook prima geslipte bochten kon maken. De Widy Body was voor mijn gevoel wat minder thuis op harde, strakke pistes en hoge snelheden, maar meer in pistecondities later op de dag. Maar wel wat saaier en degelijker. Van de smalle X9's kreeg ik bij vlagen echt een 'wauw-gevoel' en ik ben stiekem een beetje verliefd geworden op deze ski's. In maart maar eens wat andere ski's uitproberen.

Conclusie
Wij hebben een hele fijne vakantie gehad in deze regio en meerdere nieuwe skigebieden ontdekt. Van deze gebieden is de 4-Berge Skischaukel ons het beste bevallen. Heerlijke pistes en genoeg afwisseling voor een week. Er hangt een relaxte sfeer met veel goede skiërs, waarschijnlijk omdat het gebied niet echt geschikt is voor beginners. Zaten in de lift Rohrmoos II al te fantaseren om nog eens in Rohrmoos een ski-in ski-out accommodatie te boeken op het hoogteplateau daar. Maar ook Hochkönig vonden we erg leuk! Vooruit, een klein minpuntje dan, hoewel ik dit van tevoren al wist: de meeste pistes hier (Zauchensee, Hochkönig, Radstadt en 4-Berge) liggen (grotendeels) op noordhellingen. Daardoor ski je weinig lekker in de zon. Maar ondanks dat weet ik zeker: we komen vast en zeker nog eens terug!

Foto's
Bij de Hochwurzenalm hadden ze twee geiten, waarvan er één nieuwsgierig naar buiten keek en zich graag liet aaien:

De kleine, maar goede hut Hochwurzenalm, met rechts het kleinschalige terras:

Het bovenste gedeelte van de rode 2 op de Reiteralm met links de Reiteralmhütte, rechts de Sepp'n Jet en fraai uitzicht op het Dachsteinmassief:

De dalafdaling met de toepasselijke naam 'Finale Grande', met rechts de Silver Jet:

Mooi verslag!

Conclusie Quote @Quick
Wij hebben een hele fijne vakantie gehad in deze regio en meerdere nieuwe skigebieden ontdekt. Van deze gebieden is de 4-Berge Skischaukel ons het beste bevallen. Heerlijke pistes en genoeg afwisseling voor een week. Er hangt een relaxte sfeer met veel goede skiërs, waarschijnlijk omdat het gebied niet echt geschikt is voor beginners. Zaten in de lift Rohrmoos II al te fantaseren om nog eens in Rohrmoos een ski-in ski-out accommodatie te boeken op het hoogteplateau daar.

Hééééél leuk verslag.
Brengt weer leuke oude herinneringen boven.
Dikke 20j geleden leren skiën en 2 x verbleven op het plateau van Rohrmoos, echte ski in - ski out ; toch vrij uniek voor Oostenrijk. Spijtig genoeg niet hoog genoeg want skigebied sluit steeds voor het Paasverlof.