Grondlegger 'Ski-Francais' overleden

Vannacht is Émile Allais overleden. Deze skiër zal slechts bij heel weinig Nederlanders en Belgen bekend zijn. Toch heeft hij een stempel gedrukt op de Franse ski-industrie. Hij had een vol en interessant leven in het teken van wintersport. Émile Allais werd in 1912 geboren in Megève. Hij wordt door heel Frankrijk en in de ski-wereld gezien als ‘de’ pionier van het witte goud.

Kampioen
Ten eerst was hij een groot kampioen. Op twintig jarige leeftijd, in 1932 mocht hij, nadat hij gemakkelijk alle locale jongeren bij hem in de buurt ‘eruit’ skiede, op twintig jarige leeftijd mee met de Franse Nationale ploeg. Het begin van een indrukwekkende carrière. Hij wint zo ongeveer alles wat hij kan winnen, en pakt grote overwinningen en haalt mooie prijzen binnen. Denk aan drie gouden plakken (slalom, descente en combiné) op de wereldbeker wedstrijden in Chamonix. Maar ook een bronzen plak op de Olympische spelen in Garmisch. .

Techneut
Hij werkte bij Rossignol als raadgever. En hij was daarin zijn tijd ver vooruit. Hij bleef zeker niet bij oude technieken hangen. Zijn visie, die hij tot aan zijn dood verkondigde, voor de toekomst van het skimateriaal lijkt mij een hele moderne en juiste: “Ik denk dat we naar een gebruik toegaan waar personen meerdere paren ski’s hebben. Wij hebben toch ook meerdere zeilen op een zeilboot, en meerdere golfsticks in een golftas. Helaas zijn ski’s duur dus dit is niet makkelijk” Verder zei hij ook tegen de lokale Franse krant 'Le Dauphine Liberé: “Twintig jaar geleden skiede ik meteen al op de dikke latten van Rossignol. Ook carve ski’s zijn een enorme stap vooruit en maken het skiën enorm veel makkelijker. Ik denk dat we in de loop van de tijd naar linker en rechter ski’s zullen gaan. Want we hebben niet dezelfde ski aan de binnenzijde en buitenzijde nodig.”

Skigebieden
Wij hebben heel wat gebieden aan Allais te danken. Denk aan de Franse gebieden als Courchevel, La Plagne, Vars, Flaine, deze dragen allemaal zijn handtekening. maar ook (en zelfs eerder al) heeft hij aan de bouw gewerkt van gebieden als La Parva, Las Lenas, Telluride, Squaw Valley en Sun Valley. Hij begreep als geen ander dat je voor een goed skigebied niet alleen goede pistes en dergelijke nodig had maar ook voldoende parkeerplaatsen. (iets waar volgens mij veel gebieden nog te weinig van begrepen hebben). Ook over gebieden heeft hij duidelijke en een op zijn minst vooruitstrevende ideeën. Ten eerste geeft hij aan dat gebieden ook over andere activiteiten na moeten denken, dat bijvoorbeeld ook wandelaars hun plek moeten hebben. Belangrijker en tekenend voor zijn open-mind is het feit dat hij aangeeft dat buitenlandse gasten iets anders zoeken dan Fransen en dat veel buitenlanders graag grote gebieden zoeken waar lange tochten gemaakt kunnen worden. Een droom van hem is een verbonden skigebied van Chamonix tot aan Nice!(En als je daarover nadenkt zou dat met een enkele busverbinding en een paar extra liften zo mogelijk zijn)

Prepareren
Ook zorgde Émile Allais ervoor dat er in Frankrijk overgestapt werd op het machinaal prepareren. Hij begreep dat het plezier van het skiën voor ‘de gewone’ man van de toegankelijkheid afhing. Toen hij na zijn verblijf in noord en zuid Amerika terugkwam werd er in Courchevel nog ‘te ski’ geprepareerd. Eerst kreeg hij de financiën niet rond voor een pistebully. Maar toen hij op de eerste ‘slechte-sneeuw-dag’ van dat seizoen de directeur van het gebied meenam had hij zijn argument snel duidelijk gemaakt, al na één afdaling.

Freerider
​Al ver voordat termen als freeride bestonden, toen Émile Allais nog maar een jaar of twintig was, heeft hij een aantal hele zware en moeilijke off-piste afdalingen op zijn naam gezet. Hij was continu op zoek naar avontuur zegt hij zelf. Een echte voorloper dus ook op het gebied van freeride en off-piste skiên. Zo skiëde hij met de dunne ski’s en zwakke schoenen van toen hellingen die ook momenteel nog steeds als uitdagingen worden gezien. Voor Émile Allais was off-piste essentieel voor de skisport.

De leraar
Émile Allais was de allereerste officiele Franse skileraar. In 1937 haalde hij als eerste het felbegeerde diploma, natuurlijk in de buurt van Chamonix. Hij werd vrij snel directeur technique van de ESF en zette daarmee de pedagogie voor wintersport op de kaart. ‘De Franse methode’ dit als antwoord op de ‘Oostenrijkse methode’. Zoals veel goede trainers trainde hij nationale teams. Ook over het lesgeven heeft hij duidelijke ideeën: “Ik vind dat we mensen te lang in sneeuwploeg laten skiën, zeker met modern materiaal, en verder geven we bij kinderen niet genoeg aandacht aan het ‘rutschen’. Maar al met al ben ik trots op het niveau van de Franse skischolen”.

In Frankrijk
Toen ik vandaag aan mijn Sandra mijn vrouw en Francaise vertelde dat Émile Allais was overleden schrok ze, en vertelde meteen volop verhalen. Voor haar en voor vele skënde Fransen is Émile Allais synoniem aan skiën. “Een fantastische man, die zo goed is geweest voor de skisport in het algemeen, zo veel plezier in het leven en in de wintersport straalde hij uit. Al was hij er niet geweest dan hadden waarschijnlijk wintersport zoals nu niet gekend.”

Kortom met zijn 101 jaar heeft Émile Allais bijna de hele eeuw meegemaakt waarin wintersport bestaat. In een interview met Enak Gavaggio (een pro-skier/freerider) zei deze over Émile Allais: Hij is het tegenovergestelde van een ‘ouwe zak’ Hij is een levende encyclopedie van wintersport en het leven, en het is een encyclopedie die naar de toekomst wijst".

Voor iedereen die Frans begrijpt of die van mooie oude skibeelden houdt:

Bronnen: Le Dauphiné Liberé, Ski Chrono, Mont Blanc TV