Column: De appel valt niet ver van de stam
Wat is er leuker dan je wintersportpassie overbrengen op je kinderen? Samen genieten van alles wat wintersport zo leuk maakt.
Gedeeld plezier is dubbel plezier
Want wat is het leuk als je gedeelde voorpret hebt en met hetzelfde plezier in de auto stapt voor een tripje. Dat je je elkaar aankijkt bij de lift aan het eind van de middag en tegelijk zegt “Nog eentje doen?”. Dat je na een geweldige afdaling een high five kan doen met je nageslacht. Dat je zoon op een terras zegt: “Kom op! Genoeg geapfelstudeld; we gaan! ”En dat je dan met enige zelfoverschatting denkt: ”Dit stukje van de opvoeding is toch maar mooi gelukt”.
Gaan ze het leuk vinden?
Want eerlijk is eerlijk; als ze klein zijn kun je enorm genieten van je ukkies in de sneeuw, maar het is soms ook best een gedoe; kleding aan, schoenen uit, tranen van de kou en de moeheid. Het is niet altijd een feestje; er zijn van die momenten dat je beseft dat jij als volwassene zo nodig je grote hobby wilt uitoefenen maar dat het natuurlijk maar de vraag is of je kinderen die passie ooit gaan delen. Er zijn –hoe moeilijk dat ook te geloven is- tenslotte mensen die de wintersport haten. Bij mijn twee oudsten kinderen was het trouwens vrij snel duidelijk dat ze het virus hadden; ze gingen met plezier naar de les en vonden alles meteen geweldig. Bij mijn jongste was alle anders. Bij deze drie scènes uit het leven van een jonge wintersporter.
Ik wil niks
Tsjechië 2006. Ik ben de jongste, ik ben vier en winter is niet mijn ding. Ok, een keertje sneeuwballen gooien en een beetje klooien met sneeuw, dat wil nog wel. Aan het eind van de dag de oefenpiste afglijden met papa is ook leuk. Maar winter is kou en kou is niet leuk. Ik heb handschoentjes nodig en die gaan gedraaid om mijn handen zitten en dan kan ik dat rottige mutsje op mijn koppie niet goed zetten waardoor het voor mijn ogen gaat zitten. Wat mijn humeur niet ten goede komt. En dan die vreselijke skischoentjes, daar ga ik ook van huilen. Het kinderland is na een uurtje echt niet leuk meer en een lesje is helemaal niet aan mij besteed. Ik sta de hele tijd op mijn eigen ski’s. Waarom moet dit? Ik wil veel liever binnen een spelletje doen.
Ik wil niet op les
Grossarl 2011. Ik ben nog steeds de jongste, ik ben negen en ik vind skiën best ok. Maar niet te lang en niet als het sneeuwt. En als het niet gaat wil ik er mee kappen. Ik bedoel; wie heeft er plezier als je onderuit gaat? Ik word er in ieder geval heel chagrijnig van. Pap is mijn vriend: Pap, wil je mijn helm goed doen? Pap, wil je mijn schoenen uittrekken? Heb ik echt geen zin meer in na een dag skilessen, want skilessen vind ik niet leuk. Iedere ochtend opnieuw zie ik er tegen op. Best leuk met die andere kinderen, maar ik wil niet wachten op de piste en kijken naar de leraar die iets voor doet. Ik wil met de rest van het gezin mee; waarom hoeven mijn broer en zus niet meer op les? Het is niet eerlijk. Waarom moet dit? Ik zit veel liever in een hut of in het appartement met mijn laptop.
Waar bleef je nou?
Maria Alm 2015. Ik ben dertien en ik vind skiën geweldig. Als de winter nadert begin ik te verlangen naar de skivakantie. Eindelijk hoef ik niet meer op les en nu is het echt leuk geworden. Ik sta ’s morgens te popelen bij de lift. Ik zit nog steeds graag in een hut want ik hou van lekker eten -dat kan ik trouwens tegenwoordig de hele dag wel doen-, maar op een gegeven moment is het genoeg en dan wil ik de piste weer op. Mijn vader vind dat ik nog aan mijn techniek moet werken maar ik peins er niet over; laat mij maar lekker van die pistes knallen. Ik sta tegenwoordig bij ieder afdaling te wachten op mijn moeder. “Hee, mam, waar bleef je nou?”, zeg ik tegenwoordig plagend. Kan ze wel tegen.
Plaats een reactie
Ik heb er inmiddels 2, waarvan de oudste dit jaar voor het eerst op les mag (lees: moet). Ik vind dat jouw kind op 4 jarige leeftijd zich al heel goed kon uitdrukken ;) en ben bang dat het met die gevoelens met mijn kind dezelfde kant op zal gaan. Maar ook ik hoop dat ze over 10 jaar ook mama voor de gek houden en dat het virus er goed in zit.
Ik probeer haar nu warm te maken met wat YouTube-filmpjes van skiënde kindjes en neem haar nog wel een keer of wat mee naar de skihal. :)
De oudste bij ons is nu 8 en heeft er 1 jaar bobo kinderclub en 3 jaar “echt” les opzitten. We gaan nu naar een nieuw gebied en die begint nu al dat hij geen zin heeft in skiles en maakt zich druk of de leraar/lerares wel Nederlands spreekt :)
De jongste van 4 heeft 1 weekje met ochtenden bobo kinderclub erop zitten, die heeft gezien dat er in het nieuwe gebied een Pikachu staat op de oefenwei en kan het alleen daar nog maar over hebben :)
Heb hier een makkie gehad. Iets ouder begonnen (dacht met een jaar of 6-7, te vaak gezien dat ze er wanneer ze nog jonger begonnen, minder plezier in hadden), wel meteen 2-3 weken per jaar en altijd les (frans klasje, dus de taal absoluut niet machtig). Gelukkig met dank aan de franse meesters/juffen altijd lachend beneden zien komen aan het einde van de les. Inmiddels gaan vader en dochter ieder jaar (naast de familievakantie) nog een weekje met een gids op pad buiten de pistes. Helemaal geweldig! Over bijhouden van de ouders zullen we het maar niet meer hebben. In de meeste situaties zijn we vrij kansloos inmiddels.
@evr66 Verstandig en heerlijk verhaal :-) Wat heb ik een zin om over een jaar of tien met m’n dochter door de poeder te knallen.
@evr66 Verstandig en heerlijk verhaal :-) Wat heb ik een zin om over een jaar of tien met m’n dochter door de poeder te knallen.
Rogier op 23 nov 2016 10:57
Kan ik je alleen maar toewensen!
Belangrijkste ervaring naar mijn idee was vooral niet te vroeg en te hard te pushen. Nou ja, Sinterklaas brengt straks haar eerste airbag, waanzinnig. Vond dit de afgelopen jaren (qua gewicht) nog te zwaar, nu een mooie Mammut ultralight bemachtigd (< 2kg incl carbon cartridge) zodat we ook de iets steilere hellingen in kunnen. Tot nu toe beperkt tot goed 30 graden.
Zal bij jou wel wat langer duren voor ze je de baas is als ik zo jullie foto’s en filmpjes zie hahaha.
Leuk stukje en deels herkenbaar… Onze jongste wordt in januari 4 jaar en zal een weekje gaan lessen (2,5 uur/dag). Vorig jaar in de peuterklas, was het gillen en nog eens gillen. Want sneeuw is VIES!!! Ze heeft het een half uurtje volgehouden, toen we besloten om het erbij te laten en haar uit het klasje te halen. Ze is de rest van de week ook niet meer geweest. Wel had ze veel plezier in de kinderopvang naast de skischool. Want dat was warm, droog en vooral binnen (onze hoop op natuurlijk en erfelijk bepaalde skigenen vervloog…). De oudste van inmiddels 6 heeft die genen gelukkig wel. En wat is dat een genot om te zien. Hoe snel ze het skiën oppikt, hoeveel plezier ze eraan beleeft en bovendien vindt ze de skiles helemaal het einde. Kan haar niet lang genoeg duren.
Paar weekjes terug, een uurtje of 6 doorgebracht bij Snowworld in Landgraaf. We hebben de jongste wat laten glijden op de oefenpiste, eerst tussen de benen, daarna zelluf! Als gauw ging dat niet snel genoeg meer en kreeg ze geen genoeg van de de iets steilere oefenhelling. Toen we besloten naar huis te gaan was het huilen geblazen. Gelukkig ze vindt het toch leuk. We gaan het zien in Zwitserland (of al eerder in Winterberg).
Het is een paar jaar investeren met kinderen, maar daar pluk je later de vruchten van… ook ik vrees dat ik binnen nu en 4/5 jaar mijn kinderen niet meer kan bijhouden…
Leuk stukje Ruud! Ons vier jarig zoontje gaat dit seizoen ook voor het eerst op skiles. Ik ga heel erg mijn vingers gekruisd houden dat hij het leuk gaat vinden. Paar keer indoor geoefend, daar is hij het na een keer of 5 naar beneden ook wel klaar mee en wil hij gewoon met sneeuw gooien.Dat dan gelukkig weer wel.
Ja, herkenbaar! Onze oudste, van 9, vindt skiën gaaf en cool en al valt er qua techniek nog veel te leren, ze knalt toch wel die piste af op haar manier. De jongste daarentegen… hij heeft met 4 en 5 jaar met de allerkleinsten meegedaan omdat een groepje en dan voor het ‘echie’ voor hem echt niet haalbaar was. Een halve ochtend skiën was ook meer dan genoeg. Nu is hij 7 en deze winter gaan we na een jaartje pauze weer. Ik ben heel benieuwd… hij roept al maanden dat hij niet wil en dat het stom is, maar we doen ze nu allebei zes lessen bij de indoorskibaan en dat vindt hij tegen zijn eigen verwachting in super gaaf. Dus hopelijk gaat hij er straks wat makkelijker mee om en kan hij echt genieten.
Misschien is dat dus ook nog wel een tip: als je merkt dat én de vreemde omgeving en taal, én de kou, én al het nieuwe, én het leren skiën best veel is voor je kleintje, geef ze dan een voorsprong door in Nederland te oefenen. Niet koud, vertrouwde taal, geen ‘enge liftjes’… maar wel alvast wat techniek in de benen, waardoor ze wellicht met meer vertrouwen de piste op gaan in de echte sneeuw.
Oh ja. En vooral: als het niet gaat, niet teveel forceren… sommige kinderen hebben een duwtje in de rug nodig en anderen moet je juist een jaartje langer toegeven.
Beter dat ze wél ontdekken hoe leuk het is in de sneeuw maar nog niet zo goed leren skiën, dan dat ze van alles ‘moeten’ omdat pa en ma zelf de piste op willen, en ze daardoor helemaal niet meer op wintersport willen. Dat hebben wij wel geleerd. Gewoon een paar jaar zelf iets minder en veel met onze kinderen optrekken terwijl zij het leren, zodat je er daarna de vruchten van plukt en iedereen ervan genieten kan!
Wat een leuk stukje.
Onze zoon van 15, is met 3 jaar begonnen met skiën (prive les). Ons geluk was dat hij sneeuw geweldig vond, en het skïen gelijk super vond. Moe worden, nee hoor. Daar deed hij niet aan. Dat werd hij pas als hij in de auto naar huis zat vanuit de skihal/ of op de terugweg naar het appartement. Met 4 jaar kon meneer, al op een rustig tempo een blauwe piste af. Op vakantie ging er ook altijd een emmertje en een schep mee, voor grote sneeuwkastelen. Een slee hadden we niet mee, daar had meneer geen tijd voor. Mocht hij het toch willen, dan kun je ook prima sleën met een vuilniszak (en is nog leuker ook). Hij heeft wel altijd een halve dag privéles gehad, en ging daarna met ons mee skiën, en als afsluiter van de dag spelen in de sneeuw.
Nu is hij nog steeds een fanatieke skiër. In het bezit van twiptips om ook het funpark aan te doen, maar knallen op de piste is nog steeds favoriet. Kan alle pistes goed aan, lessen wil hij niet meer. Skiet het liefst samen met zijn vader (gelijk nivo), alles wordt opgenomen met een gopro, om te laten zien waar hij is geweest. Hij is erg sportief en erg sterk. Doet ook aan topsport met een andere sport.
Tja en moeders… die kan er op haar eigen tempo achteraan hobbelen, en griezelt van de gopro filmpjes, maar geniet wel van de verhalen… Jeetje wat vliegt de tijd
*bericht bewerkt door Maartje op 23 nov 2016 13:44
Geniet van elke dag, het leven is al kort genoeg!Ik heb dan geen kinderen, maar heb het altijd al een prachtig gezicht gevonden hoe die kleintjes van de bergen afknallen! Mijn zusje heeft wel 2 kinderen, zelf heeft ze vroeger veel geskied, maar nu nooit meer terwijl de kinderen, 7 en 9, er wel nieuwsgierig naar zijn. Misschien moeten ze maar een keer mee met de coole oom! ;)
Dat is altijd een goede functie om te vervullen, de ‘coole oom’ :-)
Onze zoon is in maart ongeveer 3.5 jaar, vrij jong maar aankomende winter toch proberen bij de bobo club.
Thuis klets hij al lekker over skiën met papa en mama, ? als hij trots met zijn skischoenen door de kamer marcheert. Gelukkig is hij een buiten kind en als er andere kinderen in de buurt zijn is het algauw dag papa en mama. Kunnen we nog mooi een paar keer omhoog met de gondel ? en anders maar lekker sleeën en zwemmen .
Boom ?
Die van mij is net 2. Nog 11 jaar wachten dus… Ach, dat zijn in elk geval 11 winters met ski-vakanties! :D
@Alex: waarom kan “peer” eigenlijk niet? ?
@Alex: waarom kan “peer” eigenlijk niet? ?
Ruud op 23 nov 2016 23:45
(Sinaas)appel mag ook ?