Hoogtevrees en wintersport gaan over het algemeen niet zo heel goed samen. Niet alleen omdat je af en toe in een lift schijnt te moeten zitten om bovenop een berg te komen en dat je vanaf die hoge toppen een behoorlijk uitzicht over het dal hebt, maar ook de rit naar de Alpen toe is voor velen een uitdaging. Het hoogtepunt van de angst wordt de laatste kilometers bereikt, wanneer er geklommen moet gaan worden naar het dorp. Als je hoogtevrees hebt wil je echt niet dat een van deze skigebieden je bestemming is:
1) Alpe d’Huez
Hoogte start klim: Bourg d’Oisans 701 meter
Hoogte einde klim: Alpe d’Huez 1860 meter
De Alpe d’Huez heeft een legendarische positie ingenomen bij wielrenners, maar in de winter beschikt het dorp ook over een uitdagend skigebied met meer dan 200 kilometer piste. Om op de ‘Nederlandse Alpe’ (waar in de winter andere nationaliteiten in de meerderheid zijn) te komen moet je wel 21 haarspeldbochten nemen die je maar liefst 1100 hoogtemeters doen stijgen. Dat is misschien net wat teveel voor degenen die het behoorlijk spannend vinden om bij iedere bocht het dal nog verder van zich verwijderd zien worden. Er is één klein voordeel: de bochten zijn genummerd, dus je weet precies hoe lang de lijdensweg nog duurt.
2) Arosa
Hoogte start klim: Chur 593 meter
Hoogte einde klim: Arosa 1775 meter
Op de weg van Chur naar het Zwitserse Arosa komen twee kwalen samen. Hoogtevrees wordt hier gecombineerd met wagenziekte. De weg van Chur naar Arosa telt namelijk meer dan 300 bochten. Niet allemaal van het niveau haarspeld, maar genoeg om dat op de Autobahn genuttigde broodje weer naar boven te laten komen. Toch is het vooral de lengte van de weg die de mensen met hoogtevrees hier parten zal spelen, want het is niet de meest heftige weg in de Alpen. Goede alternatieven zijn er ook. Je kunt de trein pakken vanuit Chur of verblijf in Lenzerheide. De weg daar naartoe is veel minder heftig.
3) Bosco Gurin
Hoogte start klim: Locarno 200 meter
Hoogte einde klim: Bosco Gurin 1506 meter
De klim naar Bosco Gurin is nou niet bepaald een klim die door veel Nederlandse of Belgische wintersporters is gedaan. Het kleine skigebied in het Zwitserse Ticino is te bereiken via een lange weg die start in Locarno. De klim begint geleidelijk, maar kent een aantal zeer steile en smalle passages. Vrachtwagens moeten hier vaak steken om de haarspeldbochten door te komen. Hoewel de rit uitdagend te noemen is, word je uiteindelijk wel beloond. Bosco Gurin is namelijk een van de meest sprookjesachtige dorpen van de Alpen.
4) Serre Chevalier
Hoogte start klim: Bourg d’Oisans 701 meter
Hoogte einde klim: Le Monêtier-les-Bains 1397 meter (via 2058 meter)
Serre Chevalier behoort tot de grotere en meer interessante skigebieden van Frankrijk. De weg erheen is echter een mijl op zeven. De klim naar de dorpen in de Serre Chevalier eindigt niet in de dorpen zelf, maar start al ver daarvoor. Wanneer je uit de richting Grenoble komt (de kortste weg), moet je de vermaledijde Col du Lautaret met z’n 2057 meter hoogte over. Hier kan het in de winter behoorlijk spoken. Een alternatief (niet meer nodig aangezien de directe route weer open is) om de Serre Chevalier te bereiken is omrijden via de prijzige Fréjustunnel. Maar wanneer je echt hoogtevrees hebt of angst voor hoge Alpencols, dan betaal je dit graag.
5) Kühtai
Hoogte start klim: Ötz 812 meter
Hoogte einde klim: Kühtai 2017 meter
In Oostenrijk zijn er misschien wat minder heftige bergpassen (die geopend zijn in de winter) dan in andere delen van de Alpen, maar de rit naar Kühtai is een pittige. Het hoteldorp ligt op een hoogte van 2017 meter en is via twee verschillende routes te bereiken. De weg vanuit Innsbruck is nog goed te doen, maar heb je hoogtevrees dan kun je maar beter niet vanuit Ötz richting Kühtai rijden. Zeker vanuit Ochsengarten wordt de weg behoorlijk heftig!
Denk dat smalle passages met vrij uitzicht naar beneden, scherpe bochten zonder zichtbaar einde en met uitzicht of de beroemde laatste 100mtr recht omhoog naar het verblijf bepalender zijn voor die hoogtevrees dan de werkelijke hoogte.
De rit vanaf Zell am Ziller richting Gerlos is ook geen pretje als je hoogtevrees heb, vooral de weg langs de berg. Deze is bij sneeuwval en drukte niet prettig.
Is skiën überhaupt een goed idee als je hoogtevrees hebt?
Waar een wil is, is een weg!
Je kan ook zelf onbewust zorgen voor een pittige route. Vorig jaar midden in de nacht vertrokken vanuit Saint Francois Longchamp met dikke mist en lichte sneeuw. Bovenaan het dorp een klein beetje misreden zodat we langs een totaal verkeerde weg de berg zijn afgereden. Een weg die in de winter niet sneeuwvrij gemaakt was, bij momenten zeer smal en vol met stenen. Een paar keer moeten stoppen om uit te stappen en te voet gaan kijken of we wel konden passeren met de auto. Normaal vallen mijn gezinsleden bij een vertrek midden in de nacht gezwind in slaap. Ik heb ze toen nog nooit zo wakker gezien !!
Is skiën überhaupt een goed idee als je hoogtevrees hebt?
Hessel op 29 dec 2016 08:19
Skiën is altijd een goed idee!
Wij zitten (vorig jaar voor het eerst op wintersport geweest… ;) ) gelukkig in een relatief laag skigebied, dus de weg ernaartoe is geen probleem. De stoeltjeslift kost me iedere keer weer moeite en bovenaan de rode pistes (degene die ik tot nu toe kan,) moet ik altijd even slikken, maar het gevoel als ik dan van die berg afglijd, wint het dik van de hoogtevrees.
Of ik me ooit aan zwarte pistes ga wagen, durf ik niet te beloven, al verwacht ik dat mijn oudste (nu 15) daar komend jaar misschien al wel aan toe is, afhankelijk van het skiklasje waar hij in terecht komt. En dat hoef ik dan ook niet te zien…
Elke stoeltjeslift (in ons skigebiedje geen gondel, maar daar verwacht ik hetzelfde van) en elk begin van een voor mijn gevoel steile piste is een overwinning, maar ik zou het er zeker niet voor laten!!!
*bericht bewerkt door Florijn op 29 dec 2016 09:03
Arjen, richting Serre Chevalier is de Fréjustunnel niet alleen prijzig, maar ook nutteloos voor mensen met bergpassenangst. Je moet namelijk alsnog een behoorlijke col op, de Col de Montgenèvre. En daar kan het net zo spoken als op de Lautaret weet ik uit ervaring.
Eh? Dit artikel is sarcastisch bedoeld … niet?
De weg naar Kühtai is kan je trouwens nog wel wat spannender maken … Vertrek vanuit Haiming (B171, hoogte 670m), over de Haimingerberg Landesstrasse naar Ochsengarten en dan de L237 (die plots een stukje vriendelijker lijkt naar de Haimingerberg).
Op jonge leeftijd stond ik tijdens de zomervakanties in Zwitserland in de grote liften middenin de bak met mijn ogen dicht. Ik was doodsbang in stoeltjesliften, zodra die op wat grotere hoogten over het dal gingen. De 3 passentocht met de auto … 3 maal de luier vervangen. Ik heb dat nooit meer en ga nu in alle liften tot op de grootste hoogten en uiteraard ook weer skiënd naar beneden. Ik wil daar alleen maar mee zeggen dat je het kunt overgroeien.
Hen48
Is skiën überhaupt een goed idee als je hoogtevrees hebt?
Hessel op 29 dec 2016 08:19
Heel vreemd, ik heb hoogtevrees, maar in de bergen, in een skilift,… heb ik daar hoegenaamd geen last van. Ik heb het me ook al vaak afgevraagd hoe dit komt. Laat me op een smal balkon van een appartement op 5 hoog staan en ik begin te zweten, maar laat me bovenaan een steile zwarte staan of in een hoge stoeltjeslift en ik heb geen enkel probleem.
Overigens denk ik dat niet zozeer de weg, dan wel de condities de meest bepalende factor is voor schrik onderweg.
De laatste jaren in een redelijke sneeuwstorm vanuit Obertauern en Damuls vertrokken, en bij normale omstandigheden zijn die routes goed te doen, maar in de sneeuw was het soms echt wel billenknijpen.
Ik had en heb die angst ook nooit in bijvoorbeeld een luchtballon. Kennelijk heeft dat iets van doen met de vrije ruimte waar je je in bevindt.
Hen48
De (lange, lange) weg naar de Kaunertaler gletscher is ook een lekkere, met een ravijn richting stuwmeer dat voor wat zweethandjes kan zorgen.
Grussgott.... Ach, geht der Lift so hoch?
Cluses naar Les Carroz d’Araches, kort maar zeer steile weg op een rotswand omhoog
Het stuk tussen Evolene en Arolla, veel smalle tunneltjes en ijzig in de winter
De Alpe d’Huez op vond ik erg meevallen.
De Lysevegen in Noorwegen was een stuk spectaculairder…
*bericht bewerkt door Matthias123 op 29 dec 2016 12:13
Born to Ride
De weg naar de stelvio is ook een leuke.
En volgens mij naar val thorens zijn het aardig wat haarspeldbochten.
Übung macht den meister!!!
Lijdensweg? Niks is leuker en mooier dan in de bergen te rijden.
Bedankt voor de tips! dat worden weer leuke ritten :D
Bij de titel van dit artikel moest ik meteen denken aan de busreizen naar Villeneuve (Serre Chevalier). Sommige bochten waren voor de bus met aanhangwagen (!!) te krap, waardoor de bus nog eventjes achteruit moest steken om de bocht goed door te komen. Maar die chauffeurs reden dat bijna wekelijks, dat stelde wel enigszins gerust.
@Matthias123 Ha, Ik zou bij iedere zware sneeuwval die weg graag willen skieen. Mag zoiets überhaupt ?
De weg naar L2A is soms ook best spannend met de bus.
*bericht bewerkt door Anon5710 op 29 dec 2016 13:24
RFKANGOO. Om mensen nie teveel af te schrikken, de weg naar Les Menuires en het vervolg naar Val Thorens zijn absoluut niet lastig. Het is wel een route van een kleine 30km. Het lastige kan enkel ontstaan door bijv. sneeuwval, maar mijn ervaring van 10 opeenvolgende jaren is dat de weg er in sneltempo sneeuwvrij word gemaakt. Het beperkt aantal haarspeldbochten is echt niet lastig. De Stelvio die ik ken van lang geleden met zijn meer dan 60 haarspeldbochten en de Furkapas in Berner Oberland van vroeger dat was andere koek.
Hen48
De Julierpas naar St Moritz mag met 2284 meter ook in het rijtje. Aan weerszijde metershoge sneeuwmuren en altijd spannend als het weer dreigt om te slaan…
RFKANGOO. Om mensen nie teveel af te schrikken, de weg naar Les Menuires en het vervolg naar Val Thorens zijn absoluut niet lastig. Het is wel een route van een kleine 30km. Het lastige kan enkel ontstaan door bijv. sneeuwval, maar mijn ervaring van 10 opeenvolgende jaren is dat de weg er in sneltempo sneeuwvrij word gemaakt. Het beperkt aantal haarspeldbochten is echt niet lastig. De Stelvio die ik ken van lang geleden met zijn meer dan 60 haarspeldbochten en de Furkapas in Berner Oberland van vroeger dat was andere koek.
Hulst op 29 dec 2016 13:28
Zeg ook niet dat ie lastig is. Ben er 20 jaar geleden voor het laatst geweest en moesten toen met sneeuwkettingen naar boven. (winterbanden waren er pas net) links en rechts gestrande auto’s die kettingen om moesten leggen.
Over 2,5 week ga ik weer. Zal wel meevallen deze winter met de sneeuw onderweg.
Übung macht den meister!!!
De toegangsweg tot de Queyras zal sommige mensen harder doen zweten dan veel van de bovenstaande wegen denk ik.
De toegangsweg tot de Queyras zal sommige mensen harder doen zweten dan veel van de bovenstaande wegen denk ik.
SkiFoo op 29 dec 2016 14:27
Hé die ken ik!
*bericht bewerkt door Onnem op 29 dec 2016 17:54
The older I get, the better I was
Die Lautaret is zo saai dat fietsers hem alleen graag omlaag rijden. Een brede niet boeiende snelweg.
Zelf weinig last van hoogtevrees, maar een lift waar ik wel even in moest slikken is eentje in Tignes-Val d’Isere als je richting Iseran gaat. Die gaat over een kam heen, je gaat na de kam dus weer omlaag en kijkt niet tegen de bergwand aan, maar in de diepte. Effe wennen.
Geen wegen, maar waar ik vaak een beetje sta te bibberen is de kabelbaan van Wengen naar Männlichen: als daar iets fout gaat, rol je zo’n duizend meter de berg af. Ook vond ik het stuk vlak voor aankomst van de Yret lift in Serre Chevalier vrij hoog; het feit dat de lift erg verouderd is zal ongetwijfeld meespelen. Overigens in beide liften wel fantastisch uitzicht :)
Mr. Slow
De Julierpas naar St Moritz mag met 2284 meter ook in het rijtje. Aan weerszijde metershoge sneeuwmuren en altijd spannend als het weer dreigt om te slaan…
leo2 op 29 dec 2016 13:43
Dat is vergeleken met de nabij gelegen malojapass nog niks!
#wintersport verslaafd
Ooit per ongeluk deze route naar les deux Alpes genomen met bestelwagen :-S
*bericht bewerkt door evert op 29 dec 2016 19:46
RFKANGOO. Ik volg een week later (21/1) dezelfde route. Mijn eindstation is Les Menuires. Let wel even op dat je vanaf Moutiers met (ik dacht) trajectcontroles te maken hebt. Op een bepaald moment mag je daar 90 en staan er net na een flauwe bocht camera’s boven de weg. En…inmiddels is wel duidelijk dat bekeuringen uit Frankrijk ook in Nederland in de bus vallen. Goede reis, hopelijk de nodige sneeuw de komende 2 weken en bonne ski.
Hen48
Sneeuwalarm
Plaats een reactie
info
Om te posten op dit forum heb je een account nodig.
