De Sella Ronda, één van mijn mooiste skidagen ooit
Afgelopen zaterdag heb ik de Sella Ronda geskied. Diè stond al een tijdje op mijn lijstje. Uiteraard, zou ik bijna zeggen, want de Sella Ronda heeft vele fans en dan kun je verwachten dat het skirondje rond het Sella-Massief een belevenis is. Ik keek er in ieder geval naar uit. Hoewel ik me stiekem afvroeg of het na zo veel enthousiaste verhalen niet ook zou kunnen tegenvallen.
Check!
Om maar meteen de spanning er uit te halen: het was top! We hadden prachtig helder koud winterweer en het was niet druk. Wat wil een mens nog meer? Eh… strakke pistes? Check. Mooie hutten? Check. Lekker eten? Mmm. Ik bedoel; Check. Fraaie berg landschappen? Check. Wat heet fraai… Ronduit prachtig. Niet voor niets staat het landschap op de Unesco Werelderfgoedlijst. Hier hebben ze vooraan gestaan toen het natuurschoon werd uitgedeeld.
Foto?
De ronde is aangelegd rondom de Sella-groep, een in de typische dolomietenkleuren oprijzend bergmassief, dat de hele dag aanvoelt als een soort meereizend decor. Terwijl je door de vier skigebieden rond het massief skiet is er ook nog allerlei ander verbluffend natuurschoon. “Even stoppen voor een foto” denk je steeds en dat heb ik ook regelmatig gedaan, maar er is eigenlijk geen beginnen aan. Je kunt overal wel foto’s van nemen.
Naar Alta Badia
De dag begon bijtijds; om kwart voor negen stapten we uit de stoeltjeslift bij Pastura. De dalletjes waren nog gehuld in ochtendschemer en alleen de toppen van de massieven werden door de zon beschenen.
“Andiamo!” klonk het vol verwachting.
We zetten af en stoven over de ribbels naar beneden om meteen weer bij een lift te belanden… De gondeltjes naar Dantercepies. Eenmaal boven kwam het ook nog niet direct tot skiën, het uitzicht was té mooi.
Daar moest eerst van genoten worden. Iedereen begint tegenwoordig meteen foto’s te maken en online te zetten, maar eigenlijk moet je gewoon tien minuten rustig staren; aan de ene kant de Sassolungo/Langkofel en aan de andere kant de Sella. En toen gingen we los: over de lange en glooiende, prachtige rode 41 over de Passo Gardena het skigebied van Alta Badia in.
Daarna de blauwe 40 tussen de bomen door naar Colfosco. Daar moet een horizontaal gondeltje worden genomen naar Corvara, waar je moet overstappen op de Boé. Veel gelift dus. Eenmaal boven mag je weer skiën, maar dat moet je eigenlijk niet doen. Gun jezelf een uitstapje door naast het smaakvol moderne restaurant op het lopende bandje te stappen en het oude tweezittertje te nemen. Ik weet het, drie liften achter elkaar is wat veel van het goede, maar het is de moeite dubbel en dwars waard en wel om drie redenen: je stapt uit aan de voet van een prachtig massief, het uitzicht op de Rif Vallon is schitterend, en de belangrijkste reden: de Vallon ligt aan je voeten. Een geweldige, lichtzwarte afdaling. Genieten met een hele grote G.
Als je wil knal je zo rechtsaf door op de fijne rode 2. Hier zit je weer op de Sella Ronda. Heerlijk. Dan rust je even uit in de stoeltjes die je afzetten op de Bec de Roces. Hier ski je het gebied van Arabba in.
Arabba
Vervolgens neem je de rode 24 (of de rode 27), waarna je via de blauwe 26 en 20 in Arabba aankomt, een in een schilderachtig dalletje gelegen dorpje.
Je bent dan ongemerkt Zuid-Tirol uitgeskied, want Arabba ligt in de provincie Veneto. Hier kun je weer een uitstapje maken door de stoeltjes te nemen naar de Burz om daar de zwarte 21 te pakken. Dat deden wij niet, want onze aandacht ging inmiddels naar wat anders uit; we waren een groepsgenoot kwijt. Dat is tegenwoordig niet meer zo’n gedoe doordat we mobieltjes hebben, maar toch duurde het even voordat we elkaar weer gevonden hadden. A belde B, B belde C, de verbinding was weg, de gestuurde app werd verkeerd geinterpreteerd, kortom het duurde even. Dat ze geen kaart mee had hielp ook niet echt. De goede lezer leest in deze gebeurtenis een tip…
Omdat we toch moesten wachten namen we de grote gondel naar de Porta Vescovo om een extra afdaling te doen, keuze genoeg want er gaan twee rode en twee zwarte pistes omlaag. Iedereen koos waar hij zin in had, ze bleken allemaal lekker. Ik nam de zwarte 5 die zowaar een klein beetje ijzig was. Het is in deze tijd van het jaar zo dat bepaalde stukken lang in de schaduw liggen, mede daarom namen we de Ronda kloksgewijs: iets meer pistes liggen dan in de zon. Daarnaast zit je iets minder lang in liften.
Dat op de zoektocht naar de verloren groepsgenoot iemand anders ook tijdelijk onvindbaar was, was natuurlijk hilarisch. Maar alles werd met de moderne communicatiemiddelen opgelost. Ze waren bij restaurant Savoia. Zoals ik al zei: leve de mobiel. Om bij de verloren schapen te komen moesten wij als hoofdkudde opnieuw de grote gondel nemen. Ik hou niet zo van die dingen; je staat lang te wachten om vervolgens een heel eind op elkaar geperst zonder uitzicht opeen gepakt te staan. Maar na de gondel mochten we de heel lekkere rode 46 nemen. Die maakte alles goed. Wat een heerlijke brede carvebaan is dat. Bij de Pont de Sauz namen we de lift om uit te komen op de Passo Pordoi, bij restaurant Savoia. De groep was weer compleet. We volgden de blauwe 42 en daarna de seggiovia (klinkt toch mooier dan stoeltjeslift) naar de Rif Sas Bece. Hier ski je de provincie Trento binnen en het skigebied van Val di Fassa.
Val di Fassa
Op de pistes vanaf de Rif Sas Bece was het plotseling vrij druk. Er slingeren hier meerdere rode afdalingen naar beneden naar een kommetje.
Wij namen de rode 1 en de rode 2 en kwamen toen bij de rode 6. En man, wat een piste is dat; skitechnisch niet heel speciaal maar de afdaling leidt door een bebost kloofje onder de imposante rotsen. Bello, bello!
Inmiddels kregen we echt trek. Beneden namen we bij Lupo Bianco, waar je de dalafdaling naar Canazei kunt kiezen, de gondeltjes. Een klein stukje rood naar beneden en dan met de Cinque Dita stoeltjes omhoog. Die heet niet voor niets zo, want hij zet je af op de Passo Sella aan de voet van de Cinque Dita (de Vijf Vingers) een puntig massiefje tussen de Sasso Lungo en de Sasso Piatto in.
Indrukwekkende schoonheid. Hier ben je weer terug in het gebied van Val Gardena en dus in Zuid-Tirol.
Il pranzo
Wij gingen eerst maar eens wat eten. Het was half één inmiddels, dus het werd tijd voor “il pranzo” oftewel de lunch. Er zijn hier meerdere leuke eetelegenheden; wij gingen eten in Fienile Monte, een prachtig restaurantje dat prijzig bleek te zijn maar goddelijk lekker. Als voorgerecht namen we geweldige carpaccio en grote sappige garnalen. Als hoofdgerecht koos ik een superlekkere tweekleuren pasta. Glaasje Lagrein erbij, de typische rode streekwijn, klein bakje tiramisu toe en een doppio espresso… loopt het water je al in de mond?
Na het eten bewonderden we vanaf het mooie terras de bergwereld. De zonnestoelen nodigen uit om een foto te maken, wat we allemaal deden.
Ik stuurde de mijne naar het thuisfront met de mededeling dat ik werk ging zoeken in Val Gardena en niet meer naar huis kwam….
Val Gardena
En toen was het weer tijd voor skiën. Via de rode 14 en een lange door de bossen slingerende blauwe, die we nog veel verder hadden kunnen volgen, kwamen we bij een lift die ons afzette bij de Piz Seteur waar een beginnend feestje was opgestart.
“Sweet Caroline” schalde uit de speakers en er werd gedanst. We skieden een korte blauwe en stapten opnieuw in de lift. Vervolgens namen we een korte rode die overging in een korte zwarte waar aan het begin zowaar wat bobbels lagen, die ze in het Italiaans “gobbe” noemen. De eerste en laatste van de dag, want we hadden de hele dag alleen maar op strakke, ideale pistes geskied. Toen volgde de laatste lange rode afdaling naar het dorp. Het was drie uur en onze Sella Ronda zat erop. Tijd om te proosten. We gingen onderaan de piste op het terras zitten en keken nog eens weemoedig naar het Sella- massief. Nu ik er de hele dag omheen geskied had, snapte ik wel waarom het Sella was genoemd; dat betekent namelijk “zadel” in het Italiaans en op van veel kanten lijkt het gebergte ook op een zadel.
Toen het drankje kwam hebben we hartelijk geproost met de plaatselijke heildronk Vives! Inderdaad, leve de Sella Ronda. Het was een van mijn beste skidagen ooit. Ik kom zeker terug.
Plaats een reactie
+1 De sella groep omgeving is ook 1 van mijn mooiste ski ervaringen! Leuk artikel…
Prachtige plaatjes, wij zouden er 2 jaar geleden heen, maar omdat er zo weinig sneeuw lag hebben we het maar geannuleerd, maar het staat boven aan mijn lijstje met bestemmingen waar ik nog een keer heen wil.
Prachtige plaatjes, wij zouden er 2 jaar geleden heen, maar omdat er zo weinig sneeuw lag hebben we het maar geannuleerd, maar het staat boven aan mijn lijstje met bestemmingen waar ik nog een keer heen wil.
Timo. op 25 jan 2018 08:40
Zonde! Ik was er vorig jaar met niets dan witte linten, maar wat een ontzettend brede en goed geprepareerde linten waren dat. Die Italianen kunnen ongelooflijk goed prepareren!
Gaaf! Ik zet 'm gelijk op mijn lijst! :-)
Nog 1 week en dan voor de eerste keer de dolomieten, Na jaren Frankrijk eens wat anders.
Ben erg benieuwd naar de Sella.
Mooi verslag
Ik heb hem zelf jaren geleden ook gedaan, zowel links als rechtsom. In mijn herinnering was het veel lopen in de dorpjes en veel glijden op de pistes. Het was leuk maar meer ook niet, ondanks de prachtige omgeving van het zeer mooie gebied.
Ik ook: nog een week wachten en dan voor de vierde keer terug naar de Dolomieten!!
Éénmaal een keer in de dolomieten geweest, is terug verlangen naar de dolomieten 🤗
Heerlijk verhaal…moet nog 1 weekje geduld hebben.
Fantastische, heerlijke, mooie, prachtige omgeving…check.
Maar vooral ook enorm druk en de Sella Ronda als skirondje overrated. Weinig echt boeiende pistes, veel liften en een enorme mensenmassa.
Fantastische, heerlijke, mooie, prachtige omgeving…check.
RRski op 25 jan 2018 11:45
Maar vooral ook enorm druk en de Sella Ronda als skirondje overrated. Weinig echt boeiende pistes, veel liften en een enorme mensenmassa.
Wij hebben waarschijnlijk gewoon geluk gehad, maar wat je zegt over drukte herken ik niet: we hebben bij geeneen lift hoeven wachten en alleen bij de Rif Bece was het op de piste even druk.
Het leuke is dat je als gemiddeld gevorderde skiër de ronde kunt doen op pistes op jouw niveau en dat je als goede skiër genoeg tijd hebt voor een paar meer uitdagende pistes: de vallon en de zwarte pites bij Arraba bv
Fantastische, heerlijke, mooie, prachtige omgeving…check.
Maar vooral ook enorm druk en de Sella Ronda als skirondje overrated. Weinig echt boeiende pistes, veel liften en een enorme mensenmassa.
RRski op 25 jan 2018 11:45Wij hebben waarschijnlijk gewoon geluk gehad, maar wat je zegt over drukte herken ik niet: we hebben bij geeneen lift hoeven wachten en alleen bij de Rif Bece was het op de piste even druk.
Het leuke is dat je als gemiddeld gevorderde skiër de ronde kunt doen op pistes op jouw niveau en dat je als goede skiër genoeg tijd hebt voor een paar meer uitdagende pistes: de vallon en de zwarte pites bij Arraba bvRuud op 25 jan 2018 12:01
Ben het wel met @RRski eens eigenlijk. SR is het minst leuke van de omgeving, pistes zijn meestal kort maar op zich nog oke maar zó véél liften en idd ook in het diepe laagseizoen gewoon druk. Niet per se dat je lang bij liften moet wachten, maar op de pistes toch wel erg veel mensen waarvan de meesten echt geen idee hebben wat ze aan het doen zijn, met alle gevolgen van dien. Het ‘grapje’ (toch al met enorme baard) over ‘ssst, niet verklappen, geheimtip’ is stevig achterhaald. Desalniettemin wel een prima vakantie gehad vorige week maar of er er nog eens terug ga…? Niet daarheen, denk ik.
Mooi verslag
Ik heb hem zelf jaren geleden ook gedaan, zowel links als rechtsom. In mijn herinnering was het veel lopen in de dorpjes en veel glijden op de pistes. Het was leuk maar meer ook niet, ondanks de prachtige omgeving van het zeer mooie gebied.
HaringHighRichardt op 25 jan 2018 10:16
Tegenwoordig valt dat lopen door de dorpen nogal mee! Alleen een heel klein stukje in Selva/Wolkenstein als je de Ronda tegen de klok indoet. Het voordeel is dan wel dat je meestal een praatje kan maken met een Italiaanse versie van oom agent die het oversteken in de gaten houdt.
*bericht bewerkt door Forza op 25 jan 2018 12:20
Mooi verslag
Ik heb hem zelf jaren geleden ook gedaan, zowel links als rechtsom. In mijn herinnering was het veel lopen in de dorpjes en veel glijden op de pistes. Het was leuk maar meer ook niet, ondanks de prachtige omgeving van het zeer mooie gebied.
HaringHighRichardt op 25 jan 2018 10:16
Dat lopen is in Arabba opgelost met de Arabba Fly. Is alleen nog in Wolkenstein. Ook zijn er prikstukken vervangen door interessantere opties. Verder moet je van de route wat maken, zoals b.v. de zwarte boven bij Boé nog even meepakken zoals Ruud heeft gedaan.
Fantastische, heerlijke, mooie, prachtige omgeving…check.
Maar vooral ook enorm druk en de Sella Ronda als skirondje overrated. Weinig echt boeiende pistes, veel liften en een enorme mensenmassa.
RRski op 25 jan 2018 11:45Wij hebben waarschijnlijk gewoon geluk gehad, maar wat je zegt over drukte herken ik niet: we hebben bij geeneen lift hoeven wachten en alleen bij de Rif Bece was het op de piste even druk.
Het leuke is dat je als gemiddeld gevorderde skiër de ronde kunt doen op pistes op jouw niveau en dat je als goede skiër genoeg tijd hebt voor een paar meer uitdagende pistes: de vallon en de zwarte pites bij Arraba bvRuud op 25 jan 2018 12:01
Nee, geen geluk. De drukte valt wel mee. Ze zijn actief met het oplossen van knelpunten. Ook in de drukste periode dat ik er in december/januari was, was het absoluut niet te druk.
Heerlijk verslag Ruud, waarvoor dank… :)
Prachtige plaatjes, wij zouden er 2 jaar geleden heen, maar omdat er zo weinig sneeuw lag hebben we het maar geannuleerd…
Timo. op 25 jan 2018 08:40
Wat zonde! De mannen daar zijn meester in het fabriceren van kunst-sneeuw en kunnen daarmee prachtige pistes prepareren, 2 jaar geleden waren het prima condities dus annuleren hoeft daar eigenlijk nooit, toegegeven dat het wel raar is als je over een wit tapijt naar beneden glijdt terwijl alles om je heen groen is…
Maar vooral ook enorm druk en de Sella Ronda als skirondje overrated. Weinig echt boeiende pistes, veel liften en een enorme mensenmassa.
RRski op 25 jan 2018 11:45
Waar is het tijdens de schoolvakanties niet druk, als het we over grote gebieden hebben?
Er zijn regelmatig pistes en liften die paralel aan ‘de route’ lopen. Ook zijn er dacht ik drie liften in de hoofd route vervangen om de mensen sneller naar boven te vervoeren…
*bericht bewerkt door Auke83 op 25 jan 2018 12:55
Fantastische, heerlijke, mooie, prachtige omgeving…check.
Maar vooral ook enorm druk en de Sella Ronda als skirondje overrated. Weinig echt boeiende pistes, veel liften en een enorme mensenmassa.
RRski op 25 jan 2018 11:45Wij hebben waarschijnlijk gewoon geluk gehad, maar wat je zegt over drukte herken ik niet: we hebben bij geeneen lift hoeven wachten en alleen bij de Rif Bece was het op de piste even druk.
Het leuke is dat je als gemiddeld gevorderde skiër de ronde kunt doen op pistes op jouw niveau en dat je als goede skiër genoeg tijd hebt voor een paar meer uitdagende pistes: de vallon en de zwarte pites bij Arraba bvRuud op 25 jan 2018 12:01Nee, geen geluk. De drukte valt wel mee. Ze zijn actief met het oplossen van knelpunten. Ook in de drukste periode dat ik er in december/januari was, was het absoluut niet te druk.
DSvier op 25 jan 2018 12:31
Oh, sorry, ik zal mijn mening meteen herzien… 8)
Zaterdag is de meest rustige dag en heb je vooral met de locals te maken, die kunnen skiën en doen dat dan ook nog vooral tot aan de lunch.
Fantastische, heerlijke, mooie, prachtige omgeving…check.
Maar vooral ook enorm druk en de Sella Ronda als skirondje overrated. Weinig echt boeiende pistes, veel liften en een enorme mensenmassa.
RRski op 25 jan 2018 11:45Wij hebben waarschijnlijk gewoon geluk gehad, maar wat je zegt over drukte herken ik niet: we hebben bij geeneen lift hoeven wachten en alleen bij de Rif Bece was het op de piste even druk.
Het leuke is dat je als gemiddeld gevorderde skiër de ronde kunt doen op pistes op jouw niveau en dat je als goede skiër genoeg tijd hebt voor een paar meer uitdagende pistes: de vallon en de zwarte pites bij Arraba bvRuud op 25 jan 2018 12:01Nee, geen geluk. De drukte valt wel mee. Ze zijn actief met het oplossen van knelpunten. Ook in de drukste periode dat ik er in december/januari was, was het absoluut niet te druk.
DSvier op 25 jan 2018 12:31Oh, sorry, ik zal mijn mening meteen herzien… 8)
Zaterdag is de meest rustige dag en heb je vooral met de locals te maken, die kunnen skiën en doen dat dan ook nog vooral tot aan de lunch.
Userd op 25 jan 2018 13:10
Ik herken simpelweg niet dat het enorm druk is. Dat was jaren geleden nog wel eens het geval, maar de grootste knelpunten zijn inmiddels verdwenen.
Drukte is niet alleen afhankelijk van wachtrijen…
Pistes die om 11:00 al kapot geskiet zijn en mensenmassa’s op de pistes horen er ook bij.
Qua omgeving het mooiste skigebied wat er is. Skipistes ook prima, eten ook top! Het enige nadeel is dat als je van A naar B wil je vaak (niet altijd) over dezelfde pistes moet. Val Gardena is ook prima te bereiken en dichterbij dan bijna alle Franse gebieden. Een topper.
Ik ben er in maart 2011 geweest, buiten de schoolvakanties, en toen was het zowel op de pistes als bij de liften behoorlijk druk (wachttijden van vaak 10-20 minuten). Wellicht dat het nu wel beter is.
We hadden destijds trouwens een hele slechte week te pakken met iedere dag motregen en mist. Van het landschap dus helaas helemaal niks kunnen zien, de hele week niet. En dan merk je pas goed dat de Sella Ronda skitechnisch niet echt een bijzonder rondje is.
Onze reactie toen was dan ook: leuk, we zijn er geweest, maar hoeven er niet meer terug te komen. Wellicht moeten we het nog maar eens een tweede kans gaan geven…
Drukte is niet alleen afhankelijk van wachtrijen…
Pistes die om 11:00 al kapot geskiet zijn en mensenmassa’s op de pistes horen er ook bij.
RRski op 25 jan 2018 14:19
Klopt. En dat was niet het geval. Je hebt wat drukkere plekken waar meerdere pistes bij elkaar komen, maar noem mij eens een groot gebied waar het lekker rustig is en blijft.
^^ Via Lattea vond ik een stuk rustiger. En een gebied als Espace Diamant (200 km aaneengesloten) is zelfs volkomen uitgestorven buiten het seizoen.
Hoe graag sommigen hier het ook anders willen doen voorkomen, Sella Ronda is gewoon een heel druk en populair gebied, het hele winterseizoen door. Is niet erg en is ook logisch, gezien de vele fans.
*bericht bewerkt door paolie op 25 jan 2018 15:18
Je hebt me overgehaald, bucketlist Val Gardena / Ortisei moet binnenkort plaatsvinden
De Sella ronde is vooral met mooi weer wat drukker, maar erg lang hoef je niet te wachten. Als het erg druk is merk je dat direct aan de liften en de afgeragde pistes. Dan kun je beter van de route afwijken, genoeg te skiën in alle gebieden. Het leuke van het rondje is dat je vier verschillende gebieden doorkruist en dus veel moois ziet.
Wij doen het rondje niet zo vaak, maar als we het doen pakken we altijd wat extra pistes in val di fassa, en Passo Sella of Alta Badia. Als je echt alleen de route volgt ervaar je het inderdaad als veel in de lift. Vroeger had je inderdaad een rotstuk door het dorp in Arabba, maar dat is nu opgelost door de fly-over. Je kunt daar trouwens verschillende liften nemen, je hoeft niet meer perse de grote bak te nemen. In Selva moet je nog wel de weg over, hopelijk wordt daar nog eens iets aan gedaan.
Wij mogen over 2 weken voor de 2e keer (op rij) van dit prachtige skigebied gaan genieten. Was vorig jaar flabbergasted en ben bang dat het niet de laatste keer is…
Ontzettend leuk om te lezen… ik ken het gebied goed, best goed eerlijk gezegd.
Maar wel op een andere manier. Ik rij motor en het Sella-rondje is ook op de motor een bekend stuk.
Prachtige passen… mooi asfalt, voorspelbare hairpins en altijd een mooi uitzicht.
Mijn favorietje was vanuit Arabba (mijn vaste uitvalsbasis is Albergo Pordoi) even de Passo Pordoi opknallen voor negen uur. Dan had je er rond negen uur de eerste 33 hairpins naar boven opzitten. Toplocatie.
Erg leuk om nu de wintervariant te lezen.
Iets verder… Tre Cime di Lavaredo… en dan in de zomer…
Inderdaad supermooie uitzichten langs de Sella Ronda, en leuk om eens linksom en rechtsom te doen, maar de Ronda an sich is nog niet eens het mooist om te skiën, als je echt wilt genieten deel je de ronde ruwweg op in vieren, gebruik de Sella Ronda 's morgens en eind van de middag als verbindingsroute en ga je je iedere dag alle pistes in de “deelgebieden” doen.
Dan kom je er achter dat de Sella Ronda zelf eigenlijk niet heel veel voorstelt en behoorlijk druk is (omdat iedereen die schijnbaar op de bucketlist heeft staan) maar dat de echte schoonheid te vinden is op de omliggende pistes.