Het is echt zomer in de Alpen. In de dalen tikt het kwik tegen de dertig graden aan. Tijd dat je eerder aan zwemmen in bergmeertjes denkt dan aan skiën. Maar met de grote hoeveelheid sneeuw die deze winter gevallen is, is er her en der in hooggelegen alpenweides nog te skiën. Omdat het ons leuk leek om op de langste dag van het jaar op de ski’s te staan vertrokken wij afgelopen vrijdag naar de Col Agnel om daar nog een laatste off-piste ski-afdaling van dit seizoen te maken.

De avond ervoor

Omdat de grens-col toch op een goed uurtje rijden van mijn huis ligt besloten we de avond ervoor al richting Italië te rijden. Daar sliepen we in de daktent die ik op mijn auto heb gezet. We werden getrakteerd op een geweldige sterrenhemel. Maar de nacht was kort. Want omdat het zo ontzettend warm is moesten we vroeg op om redelijke sneeuw te vinden. Om 5 uur was het licht en ging onze wekker. Na een kopje zelf gebrouwen espresso liepen we omhoog, richting de overgebleven sneeuwvelden.

Veel sneeuw

Op de parkeerplaats lag er niet veel sneeuw, maar na 5 minuten lopen, klikten we de ski’s onder. Op harde voorjaarssneeuw gingen we omhoog. Al snel liepen we in de zon. Het uitzicht was geweldig, felgroen in het dal. Wij in de sneeuw! We waren niet de enige ‘verslaafden’ die op de ski’s stonden. Tijdens de klim kwamen we ook andere toerskiërs tegen.

700 hoogtemeers aan sneeuw

Onder de topwand, op zo’n 3200 meter hoogte, lag een felblauw meertje van smeltwater op de sneeuw. Al tijdens de klim omhoog bedacht ik me dat een waterslide door dat meertje wel erg leuk kon zijn. Het is tenslotte al zomer… Het idee stond er. Eenmaal op de top genoten we van het uitzicht, en hoe bijzonder het was om op 22 juni nog bijna 700 hoogtemeters aan ondoorbroken sneeuw te vinden.

Smeltmeertje

In de afdaling skieden we recht op het meertje af. Daar moest ik overheen skiën, zo’n natuurlijk gevormde waterslide! Eerst voorzichting aan de rand. Maar al snel steeds verder richting het midden van het meertje. Ik had het er het telkens opnieuw omhoog lopen graag voor over. Het was geweldig spelen! Ik kon er geen genoeg van krijgen…

Redelijk skiën

Maar de tijd tikte door, en om niet in de complete en diepe slush naar beneden te skiën moesten we door. De afdaling was prima, natuurlijk geen droomsneeuw, maar we kunnen niet elk jaar op de langste dag van het jaar de ski’s onderbinden. Voor nu gaan mijn toerski’s in de kast. Voor even, maar, het kan zomaar dat ik over 4 maanden alweer op dezelfde plek in de sneeuw sta, en dan weer in verse poeder.