Over de top maar niet terug

Het is de nachtmerrie van vele wintersporters: de laatste lift missen en vastzitten aan de verkeerde kant van de berg. Na een oproep op het forum blijken veel wintersporters een keer vast te hebben gestaan met als gevolg soms pijnlijke situaties maar ook leuke herinneringen voor het leven. Ik moet zeggen dit is een van de leukste artikelen die ik heb mogen schrijven voor Wintersport Magazine, de plek waar dit artikel al eerder te lezen was. We belichten de meest bijzondere gevallen en geven tips hoe je dit soort ‘liftmissers’ kunt voorkomen.

Steeds groter

Skigebieden worden steeds groter, dat is een feit. De lift nemen en aan dezelfde kant afdalen is al lang niet meer de standaard, want skidorpen en deelgebieden zijn steeds vaker met elkaar verbonden. Zelfs bergen zitten tegenwoordig aan elkaar vast met zogenaamde 3S-gondels. Mooi voor de kilometervreter maar er kleven ook nadelen aan. De kans dat je een lift mist en niet op tijd de berg over bent om terug te keren naar je verblijfdorp wordt steeds groter.

Oorzaken

Dat je op het eind van de middag aan de verkeerde kant van de berg zit kan verschillende oorzaken hebben. Meestal gaat het om een verkeerde inschatting van de tijd. Soms is dat eigen schuld, soms is het overmacht, maar vaak is het een combinatie van die twee. Uit de reacties die we op onze oproep binnenkregen, bleek dat er vaak meerdere dingen fout gaan voordat mensen die laatste lift missen. We onderscheiden de volgende situaties:

1. Overschatting van het eigen kunnen of dat van je gezelschap;
2. Onderschatting van de sneeuwcondities;
3. Overmacht (ziekte, vermoeidheid, blessures of een plotselinge weersverslechtering);
4. Onoplettendheid (een iets te gezellige berghut of vergeten te kijken tot hoe laat de (verbindings)liften draaien).

Vaak hangt het ene samen met het andere, zelfs in situaties van overmacht. Blessures en vermoeidheid kunnen te maken hebben met een overschatting van de ski- of snowboardtechniek, al dan niet in combinatie met bijvoorbeeld papsneeuw. Of er is sprake van een optelsom. Zo kun je erachter komen dat jouw gezelschap het tempo eigenlijk niet kan volgen waarna het begint te sneeuwen, waardoor het ineens nog veel langzamer gaat.

Te groot?

De steeds groter wordende skigebieden maken het niet eenvoudiger om de tijd juist in te schatten. Soms is het lastig om überhaupt op tijd terug te zijn. Het Oostenrijkse Ski Arlberg is sinds de bouw van de Flexenbahn tussen Zürs en Sankt Anton am Arlberg en de liftverbinding met Warth-Schröcken weliswaar aaneengesloten, maar ook zo’n langgerekt skigebied geworden dat je vanuit Warth nauwelijks tijd hebt om de andere uithoek (Sankt Anton am Arlberg) te verkennen. Dan moet je alweer terug. Forumlid ‘Coudron’ maakte het volgende mee:

“Ik zat in de Paasvakantie met mijn vriendin in Warth, waar ’s winters de bergpas naar het naastgelegen Lech dicht is. We hadden al eens per lift de oversteek gemaakt naar de kant van Lech en wilden later die week de hoogste top van dit gebied, de Valluga bezoeken. ‘s Ochtends waren we vanaf de Salober-Jetlift vertrokken en rond 12:00 uur kwamen we bij de Valluga aan. Boven natuurlijk wat foto’s gemaakt. We hadden normaal gesproken voldoende tijd om terug te skiën naar de Auenfeldjet (de verbindingslift terug naar Warth). Helaas was de sneeuw al wat papperig aan het worden en ging het niet meer zo snel als gepland, dus waren we net te laat in Lech. We begonnen al lichtjes te panikeren omdat we de lift dus niet meer haalden en begonnen aan een plan B te denken. Na wat navraag bij de locals namen we de skibus richting het station van Bludenz onderin de vallei, om daar bij de bediende ons probleem uit te leggen. Die moest toch ook even opzoeken hoe we terug konden geraken. Uiteindelijk de trein genomen naar Dornbirn – tussen allemaal mensen die van hun werk kwamen en ons wat raar aankeken met onze skischoenen en ski’s – om van daaruit de skibus terug te nemen naar Warth. Het enige probleem was dat deze maar tot Schoppernau reed, terwijl de auto nog een dertigtal kilometer verderop stond. We hebben nog geprobeerd te liften maar niemand wilde ons meenemen met onze ski’s. Uiteindelijk een vriend gebeld die in het pension was en ons is komen halen en naar de auto heeft gebracht. In totaal hebben we zo’n 6 uur gereisd en 250 kilometer omgereden voor die 6 kilometer afgesloten bergpas.”

Slecht weer

In een groot skigebied als het Franse Les Trois Vallées is het ook altijd oppassen. Forumlid ‘Aartstyle’ ontmoette in de lift mensen die in Val Thorens sliepen maar hadden geskied in Courchevel, twee dalen verderop. Opeens gingen de liften dicht vanwege het slechte weer. De taxi terug kostte hen ruim 250 euro. ‘Skimo’ maakte zelf hetzelfde mee maar dan tussen Val Thorens en Orelle:

“Het was bij de beruchte laatste Grand Fondlift om terug te komen in Orelle… en ja, als die gesloten is vanwege slecht weer op de top dan hang je! Last-minute een hotel boeken in Val Thorens was een dure grap. Helemaal als het vakantie is en er alleen nog 5-sterren hotels beschikbaar zijn à 500 euro per nacht (nog afgezien van het feit dat je geen normale kleding bij je hebt). Dus er zat niets anders op dan een taxi naar Orelle te pakken. Twee uur later en 250 euro lichter kwam ik thuis.

Prijsafspraken?

Het Oostenrijkse Saalbach Hinterglemm Leogang Fieberbrunn is ook een berucht megaskigebied als het gaat om het missen van liften, en taxibedrijven maken daar soms graag gebruik (of misbruik) van. Zit je na sluitingstijd nog aan de kant van Saalbach dan moet je met de auto, bus of taxi helemaal om de berg heen terug naar Leogang of Fieberbrunn. Dit overkwam ‘kokkieAmiga’. Hij nam om 11.30 uur in Fieberbrunn de gondel, miste een paar pistes en liften en moest vervolgens te voet door Saalbach naar de andere kant van het dal. Toen bleek dat hij de laatste lift niet meer zou halen, besloot hij een taxi te nemen. Drie verschillende taxibedrijven rekenden hem onafhankelijk van elkaar 100 euro voor. Het ging om een rit van een uur; een korting achteraf omdat hij al na 40 minuten terug was in Fieberbrunn zat er bij de chauffeur niet in.

De ultieme liftmisser

Waar je zeker niet de laatste lift wil missen is in het skigebied van Zermatt-Cervinia. Dit skigebied ligt aan weerszijden van een bijna 3900 meter hoge bergkam, onderdeel van de alpenhoofdkam. Ski je aan de kant van het Zwitserse Zermatt en je mist de laatste verbindingslift naar het Italiaanse Breuil-Cervinia, dan moet je via de Grote Sint-Bernardtunnel 220 kilometer, oftewel 3,5 uur, omrijden! Of je boekt een extra overnachting aan de andere kant van de berg. Dat overkwam ‘Rico1’. Hij miste de laatste lift doordat er op de pistekaart een verbindingspiste was ingetekend die nog niet gerealiseerd was. Vervolgens heeft hij in een jeugdherberg de nacht doorgebracht en op geleende huttensloffen Zermatt onveilig gemaakt.

Of ‘Joostsmit’ die zijn moeder was kwijtgeraakt aan de kant van Zermatt. Toen hij haar ging zoeken, bleek dat ze toch in Cervinia was afgedaald. Er zat niks anders op dan voor 80 euro een paar schoenen te kopen en een hotelovernachting te boeken in Zermatt. De volgende ochtend nam hij de eerste lift naar boven en genoot – dat dan weer wel – van heerlijke afdalingen op verlaten pistes.

Wie wel 3,5 uur omreed was iemand in de groep van ‘RCGrootveld’. Hij zag op de heenreis van de vakantie Cervin aan voor Cervinia en was dus naar Zermatt gereden om er daar achter te komen dat de rest van de groep in Cervinia zat…

Ik moest er alles aan doen om het groepje van ongeveer 20 personen bij te blijven en de pistenbully’s te ontwijken

Noodgedwongen

Dat je soms nog de berg over moet terwijl je dat eigenlijk helemaal niet wilt, komt ook voor. ‘Jelledm’ maakte dit mee in het Oostenrijkse Zillertal 3000, omdat het niet anders kon:

“Mayrhofen was mijn eerste echte wintersport. Tijdens de vierde dag gingen we met de Penkenbahn omhoog en kwamen uiteindelijk vermoeid 's middags aan in Tux-Lanersbach, met de intentie om de skibus terug te pakken naar Mayrhofen. Door een lawine was de terugweg echter afgesloten en werden we dus gedwongen om in Tux te overnachten. Al gauw werd echter duidelijk dat er geen plek meer was om te overnachten. In overleg met de heren van de liften is toen besloten om in de schemer vol gas terug te gaan over de berg. Alle liften draaiden, er ging een ‘gids’ mee en ik weet nog heel goed dat ik er alles aan moest doen om het groepje van ongeveer 20 personen bij te blijven, en de pistenbully’s te ontwijken. Uiteindelijk in het pikkedonker aangekomen bij het topstation van de Penkenbahn en toen dus nog naar beneden richting Mayrhofen…”

Liftpersoneel

Op het moment suprême dat je de lift net wel of niet haalt, ben je overgeleverd aan het liftpersoneel. Het been waarmee de dienstdoende liftman of -vrouw uit bed is gestapt bepaalt vaak de afloop. Zo gooide een liftbediende in het Franse Méribel de lift voor de neus van de aanstormende ‘Snowy1970’ dicht, waardoor er 60 kilometer omgereden moest worden. Een liftbediende in het Noorse Hafjell vond het niet nodig om hulp te bieden aan de groep van ‘penart’ die een huisje bovenop de berg had. Gevolg: een voettocht van 3 uur over een rode piste met skischoenen bij -21 graden Celsius. Of de grijnzende liftbediende in het Oostenrijkse Sölden die één minuut voor sluitingstijd het luik liet zakken waardoor ‘Bobdeboarder’ strandde op de Rettenbachgletsjer.

Gelukkig kan personeel ook heel behulpzaam zijn. In het Zwitserse Adelboden - Lenk werken wel heel aardige mensen, aangezien we los van elkaar twee verhalen binnenkregen van wintersporters die met de pistenbully naar boven zijn gebracht. Hartverwarmende verhalen kwamen ook binnen over Alta Badia (20-30 minuten na sluitingstijd werden nog twee liften geopend), Samnaun (vervoer per sneeuwscooter) en Nassfeld (vervoer per pistenbully).

Wat kun je doen?

Het mag duidelijk zijn dat het van meerdere factoren afhangt of je na sluitingstijd nog de berg overkomt. Een feit is dat met de steeds groter wordende skigebieden het risico in ieder geval niet afneemt. Integendeel: sommige skigebieden zitten qua grootte al aan hun grenzen. We noemden Ski Arlberg al als voorbeeld. Als de plannen om Sankt Anton met Kappl in het Paznauntal te verbinden waren doorgegaan had je zelfs überhaupt niet meer binnen een dag op en neer gekund.

Het is dus zaak je nog beter voor te bereiden, de weersverwachting van tevoren te checken en een eventuele weersverslechtering op tijd te signaleren. Neem genoeg geld mee, een pinpas en/of creditcard voor een ongewilde taxirit, overnachting of extra aankopen (schoenen). En hou bovenal de tijd in de gaten. Vrees je dat het krap aan wordt, kies dan voor zekerheid en laat die laatste piste links liggen. Tenzij je het lot graag tart en het avontuur wilt aangaan. Want dat je van alles kunt meemaken en achteraf mooie herinneringen kunt ophalen blijkt wel uit de belevenissen hierboven.

Niet te missen skigebiedverbindingen:

• Zermatt - Breuil-Cervinia (Zwitserland-Italië): 227 km, 3u35 min
• Alagna - Gressoney (Monte Rosa, Italië): 177 km, 2u50 min
• La Thuile - La Rosière (Espace San Bernardo, Frankrijk-Italië): 170 km, 3u30 min
• Val Thorens - Orelle (Les Trois Vallées, Frankrijk): 139 km, 2u00 min
• Valmorel - Saint-François Longchamp (Le Grand Domaine, Frankrijk): 101 km, 1u30 min

Dank!

We danken alle reageerders op deze site en op onze Facebookpagina voor het delen van hun belevenissen. We ontvingen nog veel meer grappige (en minder grappige) anekdotes van lezers. Ben je benieuwd naar alle verhalen, check het forumtopic of het Facebookbericht.