Van berg tot berg glijden via de kabel

De langste tyrolienne van Europa bevindt zich in Orcières, Frankrijk. Een tyrolienne zeg je? In het Engels heet het Roll Air Cable, in het Nederlands vertalen we het nog het beste als kabelbaan. Het is eens een andere manier om je binnen het skigebied te verplaatsen.

Bovenaan de Télémix de Drouvet 2 (2650m) begint de 1,8 km lange kabelbaan, die over verschillende pistes en een hele bergwand heen loopt en eindigt boven Lac Long, op een hoogte van 2500 meter. We kregen de kans om deze bij ons laatste bezoek in Orcières eens uit te proberen.

Veel heb je niet nodig om aan de tyrolienne deel te nemen. Je moet wel minstens 8 jaar oud zijn en twee briefjes van 20 euro op zak hebben. Verder is een helm ook verplicht, maar als je er geen bij hebt, kan je er ter plekke één krijgen. Toegegeven, goedkoop is een ritje niet, maar het is wel een unieke ervaring.

Allereerst werden we een heus ‘pak’ gehesen. Straps rond de armen en benen die extra werden aangetrokken rond de lies. Daarna kregen we nog een soort grote, zwarte schort rond, waardoor we er eerder uitzagen als een beenhouwer die een Alpenkoe ging slachten dan iemand die de Tyrolienne ging overwinnen. De schort was echter een grote zak die werd vastgemaakt aan de kabel en die het overgrote deel van je gewicht draagt.

De begeleider van de tyrolienne maakte ons volledig veilig vast aan de kabel en gaf ondertussen enkele instructies. Zo was er een staaf waartegen je je voeten moest zetten. Eerst plooien, daarna strekken om helemaal vast te zitten. Daarna werden rugzak en snowboard boven op de rug bevestigd, want die moeten natuurlijk mee tijdens de rit. Voor je het weet zegt ie dan iets in’t Frans-Engels dat op ‘Ready, set, go’ lijkt en daar ga je!

Gezicht vooruit en stevig vastgemaakt aan de kabel vlieg je doorheen het landschap. Eerst langzaam, dan steeds sneller. Hoe dichter je je armen bij je lichaam houdt, hoe meer snelheid je maakt. Onderweg waren er een soort van ‘boeien’, waarvan de instructeur gezegd had dat je bij de tweede de armen zeker tegen het lichaam moest houden. Vanaf dan begin je immers echt snelheid op te bouwen. Een goggle is zeker geen overbodige luxe, want de wind blaast danig in je gezicht. De snelheid aan de kabel kan oplopen tot 140 km per uur, en een ritje duurt iets langer dan een minuut. Vreemd genoeg voelt het niet aan alsof je zo snel gaat. Tijd genoeg om rustig rond te kijken, en geloof me: het uitzicht is adembenemend!

Wanneer het einde in zicht komt, begin je normaal gezien automatisch wat uit te bollen. Voor ons was er een dame geweest die helemaal tot het einde was gevlogen. De instructeurs hadden er de rem moeten op zetten of ze was tot in het décor geraakt. Meestal stop je zo’n 20 meter voor het einde, en sturen ze een andere kabel om je op te halen en je tot het eindpunt te trekken. Daar maken ze je weer los, krijg je je snowboard of ski’s in de hand geduwd en hop, je kan weer vertrekken! Maar dan aan de hele andere kant van het skigebied.

Een ervaring om zeker eens te doen! Wie van jullie heeft er al eens aan een tyrolienne of dit soort attracties deelgenomen?