Schnalstaler Gletscher - 19.03.23

𝐈𝐧𝐭𝐫𝐨
De jaarlijkse familievakantie gaat dit jaar - net als vorig jaar rond dezelfde tijd - naar Alta Badia. Omdat we dit jaar wegens de agenda’s van zondag tot zondag in Alta Badia hebben geboekt en we op de heenweg iets in Reschen moesten ophalen, konden we de zondag in een skigebied gaan skiën dat op de route lag.

De meest aangewezen opties waren Schöneben, Sulden am Ortler, Meran 2000 of de Schnalstaler Gletscher. Aangezien ik in december al in Schöneben en Sulden am Ortler was geweest en het vanuit deze plaatsen nog een stuk(je) langer rijden was naar onze eindbestemming, vielen deze twee gebieden af. Omdat het een zondag was met mooi en warm weer, leek Meran 2000 me niet zo geschikt, omdat het het huisskigebied van de gelijknamige grote stad is. De keuze viel dus op de Schnalstaler Gletscher, of Alpin Arena Schnals/Senales zoals het skigebied zichzelf noemt.

𝐃𝐞 𝐬𝐤𝐢𝐝𝐚𝐠
Na onze overnachting in Hotel Goldene Rose in Schlanders reden wij om 08.15 uur richting het Schnalstal. We konden er helaas niet ontbijten, omdat het de volgende dag ‘vaderdag’ zou zijn en er geen plek meer was bij het ontbijt. Kennelijk zou heel Schlanders en omstreken op zondag inclusief vaders komen ontbijten. Ik heb het net even opgezocht en Vaderdag valt in Italië inderdaad op zondag 19 maart 2023. Toch konden wij ons niet aan de indruk onttrekken dat het een smoesje was. Wel een goed hotel overigens, met lekker eten en goede wijn.

Omstreeks 09.00 uur parkeerden wij nabij de lift in Kurzras (Maso Corto). De weg daarnaartoe is lang en erg fraai, waarbij je door een dunbevolkt dal zonder massatoerisme klimt naar circa 2.000 meter. Vlak voor Maso Corto kwamen we langs een stuwmeer, dat vrijwel leeg stond. Net als de Reschensee op zaterdag. Tekenen dat het inderdaad erg droog is in Noord-Italië. Ondanks de grote hoogte was het in Kurzras nog veelal groen.

De auto nabij de liften geparkeerd, snel de skischoenen aangetrokken, een liftpas geregeld en in de grote bak naar boven. Op naar de gletsjer. Het skigebied van de Schnalstaler Gletscher bestaat grofweg uit drie delen: de gletsjer en bijbehorende liften (waaronder ook de stoeltjeslift bij de Bella Vista hut), een gedeelte boven Kurzras met de Teufelsegg stoeltjeslift en een apart gedeelte bij Lazaun.

Wij begonnen bovenaan met de blauwe pistes op de gletsjer. Geweldige sneeuwkwaliteit. Een paar keer weer met de sleper terug omhoog. Wel korte afdalingen. Vervolgens doorgeskied richting de Bella Vista hut. Die piste was nog bevroren dus geen pretje. Koffie gedronken bij de hut, waar een deejay de speakers aan het testen was voor het verjaardagsfeestje van ene Stephan. Hij werd 21.

Nadien met de stoeltjesliften weer omhoog naar de gletsjer, daar een paar afdalingen gedaan, en vervolgens via de korte maar lekkere zwarte afdaling LG verder naar beneden geskied, richting Teufelsegg. Hier een paar keer de lift omhoog gepakt. Eronder liggen mooie lange zwarte en rode afdalingen, waarvan gedeeltes door de weinige sneeuw en de warmte hun beste tijd wel hadden gehad. Helaas begon de bewolking het inmiddels te winnen van de zonneschijn. Er ontstonden ook lager op de berg de nodige wolkenflarden. De eerste afdaling van de Teufelsegg werd ontsierd door zo’n wolkenflard, waardoor we de eerste paar honderd meter op de tast skieden.

Omdat het onvoorspelbaar werd wanneer we zicht hadden en wanneer niet, en omdat we graag wilden lunchen bij de Teufelsegghütte, besloten we omstreeks 12.00 uur al te stoppen voor de lunch. Goede burgers met ambachtelijke ingrediënten uit het dal en een halve liter Weizen verder stapten we rond 13.00 uur weer op de ski’s. Nog een paar keer omhoog bij de Teufelsegg, en daarna de dalafdaling. Die was inmiddels al helemaal aan gort geskied en lag er erg papperig bij. Niet verwonderlijk, gelet op de warmte en de expositie.

In de middag heb ik - in lichte sneeuwval - nog een paar afdalingen gemaakt vanaf de Lazaun. Daar liggen wat mij betreft echt heerlijke pistes, bovendien nog met vrij goede sneeuw. Twee rode, waarvan er één wat uitdagender is en één wat meer neigt naar blauw. Leuk om deze af te wisselen. Ze worden ontsloten door een gloednieuwe gondel. Bovenop de Lazaun zag ik nog een banier die opriep tot verzet tegen de komst van de wolf. Kennelijk speelt die discussie niet alleen in Nederland.

Omstreeks 15.00 uur begon het wat harder te sneeuwen. Omdat we nog circa 2,5 uur moesten rijden, ben ik toen gestopt. Er was nog een live optreden van een Duitstalige accordeonspeler in Kurzras, maar dat optreden heb ik gelaten voor wat het was.

𝐂𝐨𝐧𝐜𝐥𝐮𝐬𝐢𝐞
Al met al een leuk gebied voor een dag, waarbij je je ver weg waant van massatoerisme. Vanuit het dal is het ook nog best wel een eind rijden. De hoogteligging is indrukwekkend, net als het landschap. Er zijn meerdere eettentjes waar je goed kunt eten. Qua pistes en oriëntatie is er voor elk wat wils: gemoedelijk blauw op de gletsjer, niet al te moeilijk rood (gedeeltelijk door het bos) bij Lazaun en pittigere pistes bij Teufelsegg. De dalafdalingen van de gletsjer zijn niet zo goed geschikt voor beginners. Voor een gletsjer is het best een sportief gebied. En had ik al gezegd dat je zo Oostenrijk in kijkt? Er is vlakbij de Bella Vista hut ook een (oude) douanehut. Voor het pittoreske dorp hoef je het overigens niet te doen; dat is Kurzras bepaald niet.

𝐅𝐨𝐭𝐨’𝐬
Blik vanaf de gletsjer naar beneden richting Kurzras en Lazaun. Een indrukwekkend hoogteverschil:

Panorama vanaf de top:

In de sleeplift op de gletsjer, die een paar korte, makkelijke, blauwe pistes ontsluit:

De blauwe pistes op de gletsjer:

De Bella Vista hut. Er is al meer bewolking om de bergen te zien:

Blik richting de gletsjer vanaf de pistes bij de Bella Vista hut:

's Middags met lichte sneeuwval vanaf Lazaun:

De pistes bij Lazaun vanaf de parkeerplaats: