Fotoreport: diep winterse taferelen in de Eifel

Het hotel was al weken geleden geboekt. Twee nachten, van donderdag tot en met zaterdag in de Eifel. Even wat quality time met mijn vriendin tussen de hectiek van het winterseizoen door. Op dat moment wees niets erop dat we rekening moesten houden met bijzondere weersomstandigheden, maar toen de eerste sneeuw op de weerkaarten verscheen nam de spanning toe. Regen, ijzel, sneeuw, wat zou het gaan worden? Zaten we op de juiste plek? Hoe dan ook zou er veel neerslag gaan vallen met daarna drie zonnige dagen onder het vriespunt. Soms heb je geluk en valt alles samen. In deze fotoblog neem ik je mee naar de Eifel, een gebied dat volledig was omgetoverd tot winterwonderland.

Hevige sneeuwval

De voorspelling was juist, hevige sneeuwval ten zuiden van Nederland, maar ook ijzel, wat voor gevaarlijke situaties zorgde inclusief de nodige ongelukken. Collega’s Edo en Roel moesten noodgedwongen hun terugreis vanuit de Alpen staken toen ijzel hen overviel op woensdag in Duitsland.

Schwarzer Mann

Donderdag klaarde het in de ochtend snel op en werden de sporen van het winterweer zichtbaar. Vanaf Zuid-Limburg begon het sneeuwdek te groeien. Dit deel van de Benelux had de volle laag gekregen. Tegen het einde van de ochtend kwamen we aan bij Schwarzer Mann, één van de hoogste punten van de Eifel. We trokken onze wandelschoenen aan en gingen erop uit. Door de natte sneeuw en ijzel hadden de bomen veel rijp en kon de sneeuw goed hechten. Het zag er prachtig uit.

Mini skigebied

Schwarzer Mann is een mini skigebied met een rode en een blauwe afdaling van 800 meter. Het gebied is doorgaans enkele dagen per jaar geopend en dat is goed te zien aan de faciliteiten. Het is vergane glorie, maar dat heeft zeker zijn charme. De liften waren niet geopend, maar de snowboards lagen wel in de auto. Een poederafdaling was moeilijk te weerstaan met deze condities!

Alsof we in de Alpen waren

Hotel Kallbach in het nietszeggende Simonskall was onze uitvalsbasis. Na zonsondergang reden we een uur noordwaarts dwars door de Eifel. Overal lag een dik pak sneeuw op de bomen, huizen en langs de weg. Het voelde alsof we in de Alpen waren, maar dan zonder de hoge bergtoppen natuurlijk. Dag twee stond in het teken van een lange winterwandeling in de omgeving. Volgens de hotelreceptioniste was het gevaarlijk in het bos, takken konden afbreken door het gewicht van de sneeuw. Ze maakten het goed spannend, maar het viel allemaal wel mee. Wel waren we één van de eersten in het bos en het was goed te zien welke dieren de afgelopen 24 uur hetzelfde pad hadden bewandeld.

Langlaufsessie

De laatste dag gingen we in met een missie. Na wat onderzoek bleek het Belgische Losheimergraben dé plek voor een goede langlaufsessie. De zon zou onafgebroken schijnen, perfect voor een dag op de latten! De skiverleih was een oude muffige schuur met bijzonder veel materiaal. Voor 10 euro kreeg je een paar ski’s, stokken en schoenen van minimaal 30 jaar oud. We kozen voor de loipe van 12km door het bos en over de Vennbahn, een geliefd fietspad wanneer er geen sneeuw ligt. De beelden spreken voor zich hoop ik.

Geweldig om de winter op deze manier zo dichtbij huis te ervaren, zeker omdat deze condities niet voor het oprapen liggen!