Column: Knap!

Als we eenmaal van de provinciale weg afslaan, is er geen houden meer aan. Het was al glad en met iedere kilometer werd de laag sneeuw dikker, maar nu we op de kleine weggetjes beland zijn, wordt het rijden echt moeilijk. We rijden in het lastig uit te spreken Rockytnytsche nad Jizerou en zijn op zoek naar het huis dat we hebben gehuurd. We zijn voor het eerst in een flink aantal jaren weer op wintersportvakantie. Eigenlijk is er heel veel voor het eerst deze vakantie; voor het eerst met de kinderen en voor het eerst in Tsjechië.

Gestrand
We zijn door vrienden overgehaald eens mee te gaan en de eerste indruk is niet slecht. Na de troosteloze stadjes vlak na de grens, is het in het wintersportgebied best mooi. En wàt een sneeuw ligt er, zeg. En er valt nog meer. De kids zijn door het dolle. Papa iets minder, want het rijden gaat echt niet meer; we zijn met 4 auto’s en de één na de ander strandt op het steeds steiler wordende weggetje. Als we dat huis nou eens vonden; we dolen al een half uur weggetje in, weggetje uit.
De twijfel slaat- niet voor het eerst – toe; gaan we echt hier omhoog? Groepsberaad heeft tot resultaat dat we gaan omkeren; hier zitten we fout. Eerst maar eens de sneeuwkettingen omleggen.

Nou zeg!
Mopperend pak ik de kettingen; dit is niet mijn favoriete bezigheid. Gelukkig heb ik voordat we vertrokken goede nieuwe kettingen gehaald bij de ANWB en het omleggen gaat best soepel; blijkbaar ben ik het nog niet verleerd. Bovendien helpen we elkaar. Als alle kettingen gemonteerd zijn stapt de hele karavaan weer in; om te kunnen keren moeten we eerst een klein stukje omhoog. Dat blijkt ingewikkelder dan gedacht; sterker nog; na 50 meter knapt één van mijn kettingen! Wat zullen we nou hebben; toch verkeerd gemonteerd? Maar bij nog een andere auto knappen ze ook; we stappen uit en lopen wat verdwaasd om de auto’s heen. We hebben allebei van die goede nieuwe kettingen van de ANWB. Balen.

Gevonden
Door de auto’s achteruit te laten rollen en veel sneeuw weg te scheppen van de weg slagen we er met onze ene ketting toch in weer op de doorgaande weg te komen. Na nog meer zoeken en maar eens vragen blijkt dat het gehuurde huis zich in een ander deel van het dorp bevindt. Weer een steil weggetje omhoog, maar hier is de sneeuwschuiver geweest. Het lukt nèt. We slaken een zucht van verlichting. De kettingen gooi ik weg. Rotdingen!

Nieuwe kettingen
De volgende dag, als we alle kinderen op les hebben, rij ik met een vriend naar een benzinepomp annex garage. Eens kijken of ze sneeuwkettingen verkopen. Uiteraard hebben ze die en na wat handen-en voetencommunicatie (ze spreken niet veel Duits en ons Tsjechisch komt uit een boekje) lukt het ons dan ook om de trotse eigenaar te worden van een paar mooie sněhové řetězy. Dat is het enige dat we begrijpen, want alle tekst op het koffertje is in het Tjechisch en Pools.

Reclameren maar
Als we ze later bekijken, blijkt dat we ons tweede hands kettingen in de handen hebben laten duwen. Wel alle donders! Nou kostten ze weliswaar geen drol, maar ze zijn dan ook half verroest. Wat moet ik met die oude dingen? Wij weer terug om verhaal te halen. Gelukkig is er nu een mannetje dat goed Duits spreekt. Ondanks onze verontwaardigde toon haalt de verkoper zijn schouders op;” hij had toch gezegd dat het tweedehands kettingen waren?” tolkt het mannetje dat Duits spreekt. Bovendien, waarom zou je nieuwe willen; deze doen het prima? Maar hij wil ze best omruilen, hoor.
Even later staan we tevreden buiten met nagelnieuwe en toch nog steeds spotgoedkope sněhové řetězy, wat meewarig nagekeken door de verkoper, die schijnt te denken dat we de geldpest hebben.
Wij zijn wel een beetje skeptisch; is dit wel goed materiaal? Ze zien er wel heel stoer uit; veel dikker dan onze ANWB kettinkjes.

Tankwaardig
Al de volgende dag is het raak; om van het dorp bij “ons” huis te komen, moet je een weggetje op met twee gemeen steile bochten. Alleen op de aankomstdag was de weg goed; de rest van de week kwam je er zonder kettingen niet op. En ik moet zeggen; alle lof voor onze řetězy’s zoals we ze al snel liefkozend waren gaan noemen. Ik leek wel een tank met die dingen. Ze waren weliswaar na drie dagen net zo verroest als die tweedehands dingen die we hadden teruggebracht, maar ze brachten ons overal. Sterker nog; we hebben ze nog jaren mee genomen op alle wintersportvakanties en ook wel eens tot volle tevredenheid gebruikt. Made in Tsjechië!