Column: lekker lenteskiën
We gaan met zijn drieën lenteskiën en ik verheug me er enorm op. Ik ben de enige die eerder in het voorjaar heeft geskied en ik heb de anderen enthousiast gemaakt met mijn verhalen. Geen dikke jassen, wanten en mutsen, maar lekker skiën in een dun jackie. Lunchen in je T-shirt en après-ski op het terras.
Ja, de lente heeft een ander wintersportritme. ’s Morgens op tijd beginnen op stille pistes en na de lunch vroeg stoppen en uitgebreid chillen in de zon. Zonnebrandcrème is je beste vriend. Vorig jaar ben ik op de piste zelfs in mijn zwembroek in een hot tub beland met een koud glas bier. Kortom: wintersport in de lente is goddelijk genieten. Dat wilden de anderen ook wel eens ervaren. En dus gaan we op short-ski in april. In de week voordat we gaan, tempert één van de reisgenoten al append de voorpret met een linkje naar het weerbericht: het wordt wisselvallig met kans op bewolking. Ik maak me geen enkele zorg: een beetje bewolking is niet erg, want ik herinner me hoe ik in de middag zwetend in de warme zon mijn bochtjes maakte. Als we een week later ’s avonds aankomen in ons skidorp genieten we bij het uitstappen van een prachtige sterrenhemel. Zie je wel, komt goed, denk ik. De volgende ochtend stappen we met een waterig zonnetje en een koud windje de piste op. Na een uurtje betrekt de lucht verder. Er komt meer laaghangende bewolking en mist en de wind wordt sterker. Het is best wel koud, dus nog voor de lunch skiën we naar ons appartement om ons warmer aan te kleden. Door de mist is de sneeuw zwaar en papperig. Die lunch op een terras slaan we maar even over vandaag. Ik negeer tandenknarsend alle grappen over de lente.
’s Nachts sneeuwt het, waardoor we de tweede dag beginnen met een lekker laagje poeder. En een – weliswaar vaag – zonnetje. We hebben wel de dikke jassen aangetrokken want de wind is weer koud. Als we na de lunch in een lekkere warme hut weer op de ski’s stappen, is de temperatuur flink opgelopen. Het voelt bijna lenteachtig aan. Jammer dat het zachtjes begint te regenen. We geven het al snel op. Smerig weer. Om half drie zitten we in een hut aan het bier. Ook prima. De derde dag brengt ons kou en felle sneeuwbuien. Het lijkt wel winter. Mijn skimaat, die in het stoeltje voor me zit, steekt grijnzend zijn tube zonnebrandcrème in de lucht. We lunchen maar weer eens binnen. ‘s Middags wordt het eindelijk droog en helder; we skiën heerlijk. Aan het eind van de dag klaart het zelfs echt op. Daar is-ie dan: de zon! Binnen no time voelt het als lente. Jammer dat we morgen weer naar huis moeten.
Plaats een reactie
Conclusie: Een shortski + lente = 2x de helft skitijd ;-)
Ik zou best nog eens in April willen skiën (al sta ik in April ook alweer op een wakeboard, dus een gek idee wel) maar dan wel een week…
shortski+ lente = 2 x leuk en is helemaal géén gek idee, zeker niet als aanvulling van 'n weekski + mooi weer = 3 x plezier.😜
@Ruud,
Alweer zo leuk geschreven! Keep ‘em coming!
Na al die stralende verhalen over voorjaarsskiën (hier en op andere plekken) een goede “reality check”, zo kan het dus ook zijn.
Niet dat ik niet van voorjaaarsskein houdt(ik heb net geboekt voor de tweede week van April), maar het is wel goed om een realistisch beeld van de te verwachten omstandigheden te hebben.
Zo herkenbaar! Vorig jaar dachten wij eind maart ook de voorjaarszon op te gaan zoeken, maar het werd een week van bittere kou -10/-15! Toch blijft het voor mij ook de favoriete periode.
Ook ooit eens in het voorjaar in Grande Serre Chevalier geweest met de hele week zon maar wel…-11C overdag, en dat de hele week! weinig terraszitten die week. Het jaar erna volop zon, lentetemperaturen maar zó weinig sneeuw… Ook eens in maart twee dagen regen gehad in- je verwacht het niet- Val Thorens…je weet het nooit, het is inderdaad niet altijd ‘de hemel op aarde’, voorjaarskiën.