Wintersport rondom Liechtenstein: zoektocht naar sneeuw

In een vorig blog kwam Liechtenstein zelf als wintersportland aan de orde. Door de tegenvallende sneeuwcondities in Liechtenstein zelf, besloten we de volgende dagen een zoektocht te starten naar meer sneeuw elders in de regio. En we waren niet de enigen…

Davos Klosters

De dagen na ons bezoek aan het gebied Malbun Triesenberg, zijn we uitgeweken naar andere skigebieden in de buurt. Omdat ook Oost-Zwitserland met sneeuwgebrek kampte, werd Davos Klosters Mountains uiteindelijk onze bestemming, op een uur rijden van Liechtenstein. Door de hogere ligging van dit skigebied zou hier meer sneeuw te vinden moeten zijn. Dat bleek ook het geval, maar omdat meer mensen op dat idee waren gekomen was het er extreem druk. Daarnaast bleek in Davos de Sprenger Cup gaande, een groot internationaal ijshockeytoernooi, wat de chaos nog verder vergrootte.

Uiteindelijk bleken de condities in het deelgebied Parsenn van Davos Klosters Mountains redelijk goed, al waren ook hier de pistes ijzig door de beperkte hoeveelheid sneeuw. Er was toch een mooi tochtje door het gebied te maken, waarbij mij vooral de lange afdalingsmogelijkheden opvielen. Als afsluiter van de dag daalde ik bijvoorbeeld af vanaf het hoogste punt van het gebied, de Weissfluhgipfel (2820 meter), naar het dorp Klosters op 1200 meter, een afdaling van 12,5 kilometer. Ook veel andere pistes zijn lang, waardoor je snel veel meters maakt. Al met al een mooi deelgebied, met gelukkig aanzienlijk meer sneeuw en open pistes dan in Malbun.

Pizol

De volgende dag bezochten we het skigebied van Pizol. Slechts 20 minuten rijden vanaf Liechtenstein, maar de condities bleken hier weer een stuk minder dan in Davos. Dat begon al bij het dalstation van de Pizolbahn bij Bad Ragaz, waar geen vlok te bekennen was. Nu is dat ook niet zo gek, aangezien dit dalstation vlakbij de snelweg op slechts 490 meter hoogte ligt. Gelukkig reikt het skigebied tot 2227 meter hoogte en liggen vrijwel alle pistes boven de middelstations Pardiel (1633 meter) en Furt (1522 meter). Dat was fijn, omdat het landschap pas net vóór deze middelstations enigszins wit werd. Bovenop de berg lag gelukkig wat meer sneeuw, maar op de weinige geopende pistes waren ijsplaten en kleine steentjes eerder regel dan uitzondering. De pistes van Pizol liggen in een soort hoefijzer op de berg, met een vlak gedeelte bovenin het gebied en steilere, speelse pistes afdalend richting het dal. Maar aan één kant van het hoefijzer ligt een (zwarte) dalafdaling, die nu uiteraard niet open was.

Ook voor niet-skiërs

De uitzichten op het Rijndal, op de berg Pizol (2844 meter) met bijbehorende gletsjer en op de Tektonikarena Sardona (een UNESCO werelderfgoed-gebied) zijn geweldig, wat niet alleen voor wintersporters interessant is. Daar speelt men ook duidelijk op in, met bijvoorbeeld de Panorama Höhenweg. Dit is een winterwandelroute van ongeveer 4 kilometer op 2200 meter tussen de beide toppen van het skigebied. Aan beide zijden zijn er restaurants die ook per piste te bereiken zijn. Voor ons bood dit een welkome mogelijkheid om met onze niet-skiërs toch een gezamenlijke winterervaring op te doen. De sneeuw- en pistecondities hadden beter gekund, maar Pizol heeft een positieve indruk achtergelaten en het is een gebied dat ik, met betere sneeuwcondities, graag nog eens zou willen bezoeken.