Oud en nieuw op de Patscherkofel

Stel je bent in Innsbruck en je moet een ochtend of middag overbruggen. Je kun overwegen om een van de skigebiedjes rondom de stad te bezoeken. Ik zat twee weken geleden in zo’n situatie, we hadden een middagje over en besloten om naar de Patscherkofel te rijden. Een skiberg met een Olympisch verleden die twee jaar geleden rigoreus is vernieuwd. We waren benieuwd wat ervan geworden is.

Skiberg compleet vernieuwd

Twee jaar geleden is begonnen met een opvallend grootschalig project, zeker voor een skigebied van deze omvang (18 kilometer piste). De liftinfrastructuur op de Patscherkofel is compleet opnieuw ingedeeld. Er is een gloednieuwe gondelbaan gekomen die in een klap vier liften verving, mede gefinancierd door de stad Innsbruck. Dat ging niet zonder slag of stoot. Liften en gebouwen die nog jarenlang dienst hadden kunnen doen werden gesloopt, de Oostenrijkse Alpenvereniging (ÖAV) had grote moeite met het hypermoderne bergstation dat direct naast het uit 1887 stammende Schutzhaus Patscherkofel werd gebouwd, en het project werd bijna drie keer zo duur als begroot. Henri schreef er anderhalf jaar geleden een artikel over.

Oud versus jong

Nu alles klaar is lopen historie en actualiteit dwars door elkaar heen. Historie omdat de meeste pistes er natuurlijk nog gewoon liggen, inclusief de Olympische afdaling waarop de Oostenrijkse skiheld Franz Klammer in 1976 goud won. Ook de Olympische bobbaan van Igls, het dorpje onderaan de Patscherkofel, herinnert nog aan de roemruchte periode en natuurlijk het oude Schutzhaus dat van binnen heel traditioneel is aangekleed. De moderne tijd dringt zich echter op. Zowel het dal- als het bergstation van de nieuwe Patscherkofelbahn is geïntegreerd in een modern architectonisch gebouw, zowel van binnen als van buiten.

Een ander groot verschil met vroeger is dat je niet meer vanuit het dorp Igls de Patscherkofel op kunt. Het dalstation ligt nu ruim honderd meter hoger, naast de bobbaan. Je ziet nog de liftpalen van de oude gondelbaan vanuit het dorp, die via een ander tracé liep dan de huidige Patscherkofelbahn. Ook de dalafdaling naar Igls bestaat officieel niet meer. Daarentegen is de gondel een stuk sneller geworden. Binnen luttele minuten sta je boven in het skigebied waar je inderdaad een bizarre blik hebt op dat kleine, oude Schutzhaus, met ernaast een soort moederschip van een bergstation.

Hoogste punt minder hoog

Wat nog meer opvalt als je oude pistekaarten bekijkt is dat er bovenin wat van het aantal hoogtemeters is afgesnoept. Nog geen tien jaar geleden ging er een stoeltjeslift naar de top van de Patscherkofel. Die lift bestaat niet meer, waarschijnlijk vanwege de windgevoeligheid. Op de top, waar een weerstation staat dat bij föhn regelmatig de hoogste windsnelheden meet van heel Oostenrijk, werd afgelopen zondag nog een windstoot gemeten van 144 km/uur. Tegenwoordig ligt het hoogste punt van het skigebied dus een kleine 300 meter lager, op 1965 meter.

Voor de lengte van de afdalingen maakt het niet zoveel uit, die blijven behoorlijk lang. De twee dalafdalingen tussen de bomen maken het grootste deel uit van het skigebied. Een van die twee is de oude Olympische Rennstrecke. Een strakke racepiste met een mooie hellingsgraad, ideaal voor de Innsbruckse kantoorman of -vrouw die het hoofd wil leegmaken. Hoewel ‘leeg’, na iedere bocht kijk je uit op de Alpenstad wat vanuit deze hoek ook geen straf is. Je kijkt bovendien diep het Inntal in en naar al die andere kleine Innsbrucker skigebiedjes, zoals de Muttereralm, Rangger Köpfl en de Nordkette.

Zelfde flank

Dat is meteen ook het nadeel van dit skigebied. Het zijn al niet zoveel pistes en ze liggen allemaal op dezelfde flank waardoor je weinig kunt variëren. De hellingsgraad is echter aantrekkelijk en ik kan me voorstellen dat je dezelfde piste vaker wil doen. Helaas hadden wij die tijd niet. Het is echt een leuk gebied voor een dag of een dagdeel als je bijvoorbeeld op doorreis bent. We reden om 13.00 uur weg uit de stad en deden om 16.00 uur onze ski’s weer uit en we hebben toch alle pistes gedaan. Ben je langer in Innsbruck dan kun je de Patscherkofel perfect afwisselen met een van de andere skigebiedjes. Ze liggen stuk voor stuk vlakbij de stad en zijn bijna allemaal met de bus te bereiken.

Andere kleuren

Wat me trouwens ook opviel is dat de pistekleuren in de loop der jaren zijn veranderd. De rode 6 - de tweede lange dalafdaling helemaal rechts op de pistekaart - was vroeger blauw en de zwarte 5 was rood. Voor de kleur die deze afdalingen nu hebben is wat te zeggen, ik ken genoeg skigebieden waar de kleuren onlogischer zijn maar duidelijk is dat men op de Patscherkofel echt opnieuw heeft willen beginnen. Geslaagd? Dat is en blijft een kwestie van smaak, maar het is mooi dat er nog wat relikwieën uit vervlogen tijden zijn overgebleven. Het blijft een Olympische berg.